Röntgenkristallografie

Röntgenkristallografie, ook wel röntgendiffractie genoemd, is een karakteriseringstechniek waarmee aan de hand van de verstrooiing van röntgenstralen de structuur van vaste stoffen kan worden bepaald. Als de techniek op kristallen wordt toegepast, kan daarmee de kristalstructuur zeer nauwkeurig worden bepaald. Uit het diffractiepatroon is het mogelijk de positie van de atomen in de moleculen te reconstrueren.

In de vroege jaren vijftig begonnen wetenschappers deze techniek toe te passen op biologische moleculen zoals DNA en eiwitten. De techniek werd ook gebruikt voor de bepaling van de structuur van mineralen en eenvoudige organische verbindingen, zoals geneesmiddelen. Röntgendiffractie kan beschouwd worden als een zeer nauwkeurige microscopische techniek. Aan de hand van een diffractiepatroon kan de atomaire structuur van een molecuul in groot detail in kaart worden gebracht.