Ralph Vaughan Williams
Brits dirigent (1872-1958) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ralph Vaughan Williams ([reɪf vɔːn ˈwɪljəmz]?) (Down Ampney, Gloucestershire, 12 oktober 1872 – Londen, 26 augustus 1958) was een Brits componist en dirigent.
| Ralph Vaughan Williams | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Vaughan Williams in de jaren twintig | ||||
| Geboren | 12 oktober 1872 | |||
| Overleden | 26 augustus 1958 | |||
| Land | Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk | |||
| Jaren actief | 1878-1958[1] | |||
| Stijl | Klassiek en filmmuziek | |||
| Nevenberoep | Dirigent | |||
| Instrument | Orgel, viool, viola en piano | |||
| Leraren | Charles Hubert Parry, Charles Villiers Stanford, Charles Wood, Max Bruch, Maurice Ravel | |||
| Belangrijkste werken | Tuba concerto in F minor, A Sea Symphony, A Pastoral Symphony, Sinfonia antartica, Sancta Civitas, Benedicite, Five Variants of Dives and Lazarus, Five Tudor Portraits, On Wenlock Edge, Norfolk Rhapsody, Linden Lea, Fantasia on a Theme of Thomas Tallis, "The Lark Ascending", The Pilgrim's Progress, Sir John in Love | |||
| [www.rvwsociety.com Officiële website] | ||||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| (en) Allmusic-profiel | ||||
| (en) Discogs-profiel | ||||
| (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Vaughan Williams wordt voornamelijk herinnerd als een sleutelfiguur in het Engels muzikaal nationalisme,[2][3][4] hoewel die positie in twijfel getrokken wordt.[5] Binnen de Engelse traditie wordt hij gezien als opvolger van zijn leraren en componisten Charles Hubert Parry en Charles Villiers Stanford en componisten van een generatie tevoren Edward Elgar en Frederick Delius,[6] maar anderen plaatsen hem eveneens in een kosmopolitische traditie samen met Claude Debussy en Maurice Ravel.[7][8] Ravel was in 1907-1908 een van Vaughan Williams' leraren tijdens een aanzienlijk verblijf in Parijs. In het algemeen wordt Vaughan Williams beschouwd als een van Engelands belangrijkste componisten.[9]