Recep Tayyip Erdoğan

Recep Tayyip Erdoğan
	Erdoğan in 2023
Geboren	26 februari 1954; Istanboel, Turkije
Politieke partij	Nationale Redding Partij (1976-1981); Welvaartspartij (1983-1998); Deugdpartij (1998-2001); AK-partij (2001-2014 en 2017–heden); Onafhankelijk (2014-2017)
Partner	Emine Erdoğan
Beroep	Politicus
Religie	Soennitische islam
Handtekening
Website	Website presidentschap
12e President van Turkije
	Huidige functie
Aangetreden	29 augustus 2014
Voorganger	Abdullah Gül
25e Premier van Turkije – kabinet-Erdoğan III
Aangetreden	22 juli 2011
Einde termijn	29 augustus 2014
Voorganger	Recep Tayyip Erdoğan
Opvolger	Ahmet Davutoğlu
25e Premier van Turkije – kabinet-Erdoğan II
Aangetreden	29 augustus 2007
Einde termijn	14 juni 2011
Voorganger	Recep Tayyip Erdoğan
Opvolger	Recep Tayyip Erdoğan
25e Premier van Turkije – kabinet-Erdoğan I
Aangetreden	14 maart 2003
Einde termijn	29 augustus 2007
Voorganger	Abdullah Gül
Opvolger	Recep Tayyip Erdoğan
Portaal	Politiek

Recep Tayyip Erdoğan [ˈrɛdʒɛp ˈtɑːjip ˈɛrdɔːɑn]^? uitspraak (info / uitleg) (Istanboel, 26 februari 1954) is de twaalfde en huidige president van de Republiek Turkije. Hiervoor was hij de burgemeester van Istanboel (1994-1998) en minister-president van Turkije (2003-2014).

Quick facts: Recep Tayyip Erdoğan, Geboren, Politieke ... ▼

Erdoğan is geboren in Istanboel en als kind opgegroeid in Rize. Hij was een semiprofessioneel voetballer die tussen 1969 en 1982 voor Kasımpaşa speelde en genoot een religieuze beroepsopleiding. In 1994 werd hij gekozen tot burgemeester van Istanboel. In 1998 werd hij uit dat ambt gezet en veroordeeld tot een gevangenisstraf van 10 maanden vanwege het reciteren van een 'religieus discriminerend gedicht', waarbij hij geen politieke ambt meer mocht bekleden.

Erdoğan was lid van islamitische politieke partijen die steeds verboden werden door het leger of de rechters. Binnen zijn toenmalige Deugdpartij werd er dan ook getwist over de geschikte koers van de partij tussen traditionele geesten en hervormingsgezinde geesten. De laatsten hadden een partij voor ogen die binnen de grenzen van het politieke systeem kon opereren, en wilden de fractie het karakter van een gewone confessionele partij geven naar voorbeeld van de Europese christendemocratische partijen. Toen de Deugdpartij in 2001 ook verboden werd, vond er een definitief schisma plaats: de volgelingen van Necmettin Erbakan richtten de Partij van het Geluk (SP) op en de hervormers stichtten onder leiding van Abdullah Gül en Erdoğan de AK-partij. De AK-partij plaatste zich nadrukkelijk als een brede conservatieve partij met nieuwe politici van het politieke centrum, met respect voor islamitische normen en waarden, maar zonder een expliciet religieus programma. De eerstvolgende verkiezingen in 2002 behaalde de nieuwe partij in één klap 34% van de stemmen. Erdoğan werd premier in 2003 nadat de Gül-regering zijn politiek verbod vernietigde.

Met een meerderheid in het parlement kon Erdoğan een grote hoeveelheid hervormingspakketten aangenomen krijgen. Die hervormingen waren gericht op toenadering tot Europa. Daarbij werd ook tegemoetgekomen aan een eis van de Europese Commissie: het terugdringen van de dominante positie van het leger. Economisch gezien ging het Turkije in deze periode zeer voor de wind. Met een gemiddeld groeipercentage van ruim 6% in de periode 2002-2008 maakte Turkije een modernisering door op het gebied van woningbouw, infrastructuur en gezondheidszorg. De verkiezingen van 2007 werden door de AK-partij dan ook overtuigend gewonnen (met 46,6% van de stemmen).[1]

Landelijke protesten braken uit tegen het groeiende autoritarisme van het bewind van Erdoğan in 2013 en 2014.[2] Een internationaal bekritiseerd hard optreden tegen de demonstranten door de politie met traangas leidde tot enkele doden. Dit leidde ertoe dat moslimgeestelijke Fethullah Gülen zijn steun voor Erdoğan introk en de gesprekken met de EU over toetreding tot stilstand kwamen. Een corruptieschandaal binnen de overheid leidde in 2013 tot de arrestatie van nauwe bondgenoten van Erdoğan. Deze noemde het onderzoek dat eraan ten grondslag lag een "staatsgreep" en een "complot".[3] Zijn regering reageerde met hervormingen van de rechterlijke macht en de veiligheidstroepen.[4] Turkije blokkeerde sociale media nadat Erdoğan was beschuldigd in een opname vrijgegeven op het internet.[5] Hoewel de rechterlijke macht het verbod vernietigde, kwam de regering van Erdoğan onder vuur vanwege mediacensuur, verkiezingsfraude en minachting voor de grondwet en de rechtsstaat. Hierdoor noemen zijn tegenstanders hem een dictator[6] en sommige media noemen hem autoritair.[7] Volgens wetenschappers is hij verantwoordelijk voor democratische erosie in Turkije.[8]

Op 10 augustus 2014 werd Erdoğan met 51% van de stemmen tot president van Turkije gekozen.[9] De verkiezing werd bekritiseerd door zowel de politieke oppositie als internationale waarnemers vanwege beïnvloeding van de media in het voordeel van Erdoğan, beschuldigingen van corruptie, de onnauwkeurigheid van opiniepeilingen en het misbruik van officiële publieke middelen voor Erdoğans campagne.[10][11]