Referentie-elektrode
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een referentie-elektrode is een elektrode met een stabiel en goed gekende redoxpotentiaal. De stabiele eigenschappen worden bekomen door gebruik te maken van een chemische reactie om ionen (die de stroom dragen) in (of uit) de vloeistof te brengen; in een redox-systeem worden stabiele (gebufferde of verzadigde) concentraties van de redox-reagentia gebruikt.
Referentie-elektrodes worden gebruikt om elektrochemisch potentiaal te meten.