Spaanse Revolutie (1936-1939)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Spaanse Revolutie was de maatschappelijke en economische revolutie tijdens de Spaanse Burgeroorlog (1936–1939) waarbij een groot deel van de bedrijven in verschillende delen van Spanje werden overgenomen door de werknemers. Dit arbeiderszelfbestuur was onderdeel van de anarchistische antikapitalistische organisatieprincipes. Het zwaartepunt van het anarchistische arbeiderszelfbestuur lag in Catalonië en Aragón, maar ook in mindere mate in Castilië, Levante en Andalusië. Meestal was het arbeiderszelfbestuur gebaseerd op de principes van het collectief-anarchisme en in een klein aantal gevallen was het gebaseerd op het anarchocommunisme.
Anarchisme |
Maatschappijvormen |
Anarchocommunisme |
Tactische en Filosofische Opvattingen |
Anarchafeminisme |
Verzameltermen |
De grote aanjager van de coöperaties (ook wel collectieven of associaties genoemd) was de anarchosyndicalistische vakbond Confederación Nacional del Trabajo (CNT). Ook werd het gesteund door de antistalinistische Partido Obrero de Unificación Marxista (POUM). In totaal waren er ongeveer 1,8 miljoen arbeidskrachten die werkten in arbeidersassociaties.[1] Tegenstanders van het arbeiderszelfbestuur bestonden uit aanhangers van de nationalistische kamp en bepaalde groepen binnen de republikeinse kamp, namelijk de Communistische Partij van Spanje, Spaanse Socialistische Arbeiderspartij en de liberale republikeinen.