Standaardmandarijn
taal / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Standaardmandarijn of Standaardchinees is de officiële spreektaal van zowel de Volksrepubliek China als Taiwan. Het is het Mandarijn zoals dat wordt onderwezen op scholen en gebruikt door de autoriteiten en media in de Volksrepubliek China, Taiwan en Singapore.
- In de Volksrepubliek China wordt Standaardmandarijn putonghua (vereenvoudigd Chinees: 普通话; Traditioneel Chinees: 普通話; pinyin: Pǔtōnghuà), letterlijk vertaald: 'gewone taal', genoemd.
- In Taiwan spreekt men van Guoyu (vereenvoudigd Chinees: 国语; traditioneel Chinees: 國語; pinyin: Guóyǔ; letterlijk vertaald: "Landstaal").
- In Maleisië en Singapore, Huayu (vereenvoudigd Chinees: 华语; traditioneel Chinees: 華語; pinyin: Huáyǔ; letterlijk vertaald: "Taal der Chinezen").
Standaardmandarijn Putonghua, Guoyu, Huayu | ||||
---|---|---|---|---|
Gesproken in | Volksrepubliek China, Taiwan, Singapore, en andere landen | |||
Sprekers | 880 miljoen | |||
Rang | 1 | |||
Taalfamilie |
| |||
Alfabet | Hanzi | |||
Officiële status | ||||
Officieel in | ||||
Taalorganisatie | Guóyǔ Tuīxíng Wěiyuánhuì (in Taiwan) | |||
|
Het Standaardmandarijn bestaat nog niet zo lang. In de twintigste eeuw wilde de Chinese overheid een standaardtaal voor het hele land. Daarom besloot men het dialect van de hoofdstad als uitgangspunt te nemen. De voorloper van het huidige Standaardmandarijn is 'Guanhua', letterlijk 'ambtenarentaal' (Mandarijn). Dit was de taal waarin ambtenaren uit verschillende gebieden (en dus sprekers van verschillende dialecten) met elkaar spraken. Dat kon iets zijn dat op het huidige Mandarijn leek, maar ook een mengelmoes van de dialecten die betreffende ambtenaren kenden.