William Huggins (Londen 7 februari 1824 – aldaar 12 mei 1910) was een Brits astronoom.
Snelle feiten Algemene informatie, Land ...
William Huggins |
William Huggins |
|
Algemene informatie |
Land |
Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland, Verenigd Koninkrijk |
Geboortedatum |
7 februari 1824 |
Geboorteplaats |
Londen |
Overlijdensdatum |
12 mei 1910 |
Overlijdensplaats |
Londen |
Werk |
Beroep |
astronoom, natuurkundige, astrofysicus, fotograaf |
Werkveld |
astronomie, astrofysica, spectroscopie |
Functies |
President of the Royal Society |
Studie |
School/universiteit |
City of London School |
Familie |
Echtgenoot |
Margaret Lindsay Huggins |
Persoonlijk |
Talen |
Engels |
Schrijftaal |
Engels |
Diversen |
Lid van |
Royal Society, Kungliga Vetenskapsakademien, Göttinger Academie van Wetenschappen, American Academy of Arts and Sciences, Royal Physiographic Society in Lund, Accademia dei Lincei, Russische Academie van Wetenschappen, Pruisische Academie van Wetenschappen, National Academy of Sciences |
Prijzen en onderscheidingen |
Fellow of the Royal Society, Ridder Commandeur in de Orde van het Bad, Henry Draper-medaille (1901), Copley Medal (1898),[1] Royal Medal (1866), Gouden medaille van de Royal Astronomical Society (1885), Lalande Prize (1870), Bruce Medal (1904), Rumford Medaille (1880),[2] Janssenmedaille (1888), Bakerian Lecture (1885), Order of Merit |
|
De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata. U kunt die informatie hier bewerken. |
Sluiten
Hij bouwde een eigen observatorium en deed uitgebreide observaties van spectra van astronomische objecten. Zo ontdekte hij in 1861 dat de zon en sterren voor een belangrijk deel uit waterstof bestaan. Hij was de eerste die een onderscheid aantoonde tussen nevels en sterrenstelsels. Nevels, zoals de Orionnevel, bestaan voornamelijk uit gas en het sterrenstelsel Andromeda heeft een spectrum dat overeenkomt met dat van sterren.
Samen met zijn vrouw Margaret Lindsay Huggins bestudeerde hij de emissielijnen van de Kattenoognevel en zij zagen dat er maar een paar lijnen waren. De helderste, een groene lijn, had een golflengte van 500,7 nanometer, wat niet overeenkwam met een bekend scheikundig element. Ze speculeerden dat dit veroorzaakt werd door een onbekend element, dat hij Nebulium noemde. Later werd aangetoond dat deze lijnen ontstonden door wolken geïoniseerd zuurstof in H-II-gebieden
en planetaire nevels.