Zwaard van Jutphaas
Bronzen object gevonden bij Utrecht / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het Zwaard van Jutphaas is een op een zwaard gelijkend bronzen prestigeobject uit de bronstijd met een datering van circa 1800 - 1500 v. Chr., ten tijde van de Hilversumcultuur. Het heeft een lengte van 42,5 cm, weegt 705 gr en is van uitzonderlijke kwaliteit.[1] Er zijn geen sporen van gietnaden of een gietkanaal aanwezig.[2]
Zwaard van Jutphaas | ||||
---|---|---|---|---|
Datering | 1800 - 1500 v. Chr. | |||
Periode | Bronstijd | |||
Archeologische informatie | ||||
Vindplaats | Jutphaas | |||
Jaar | 1946 of 1947 | |||
Collectie | Rijksmuseum van Oudheden | |||
|
Het zwaardblad werd in 1946 of 1947 gevonden in de polder Laagraven, net ten oosten van het Merwedekanaal tijdens baggerwerkzaamheden voor een haven bij scheepswerf De Liesbosch in de voormalige Nederlandse gemeente Jutphaas. Het werd vervolgens weggegeven aan twee jongens die het aan de muur van hun slaapkamer hingen, waar het jarenlang bleef hangen. In 2004 kocht het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden het aan en sindsdien is het daar te bezichtigen.
Het zwaard verkeert in een vrijwel perfecte staat, met minimale mechanische beschadigingen en enkele kleine corrosieplekjes. Aan één zijde lijkt de originele patina intact te zijn gebleven, met een donkere tint en op sommige plaatsen een diepere bronskleur. De andere zijde is door een van de jongens gepolijst en gevernist, waardoor deze grotendeels een heldere bronskleur heeft gekregen. De patina en de algehele staat suggereren dat het zwaard mogelijk in een veenachtige omgeving heeft gelegen. Wat opvalt aan het gegoten stuk is de afwezigheid van gietnaden of gietkanalen. Het ontwerp en de uitvoering van het zwaard zijn zeer nauwkeurig, met perfecte symmetrie en een perfecte overeenkomst tussen het patroon aan de voor- en achterkant van het blad. De rondingen zijn vloeiend, de rechte lijnen zijn precies en de ribbels zijn zuiver. Er is geen duidelijk zichtbaar spoor van hamerslag. De afwezigheid van klinknagelgaten of een handvatmarkering, de stompe randen, de aanwezigheid van het dikste deel nabij de punt, tonen allemaal aan dat dit nooit bedoeld was als een functioneel zwaard.