Anti-epileptica

Anti-epileptica zijn geneesmiddelen tegen de verschijnselen van epilepsie.

Aangezien epilepsie optreedt bij en door een verhoogde prikkelbaarheid van zenuwcellen hebben al deze middelen op de een of andere manier een dempende werking op (delen van het) centraal zenuwstelsel. Anti-epileptica behoren vaak tot de GABA-agonisten die de werking van de dempende neurotransmitter γ-aminoboterzuur versterken.

Gebruikte middelen zijn onder andere

carbamazepine (Tegretol^®)
valproïnezuur (natriumvalproaat)(Depakine^®)
lamotrigine (Lamictal^®)
gabapentine (Neurontin^®)
topiramaat (Topamax^®)
pregabaline (Lyrica^®)
levetiracetam (Keppra^®)
benzodiazepinen zoals clonazepam (Ritrovil^®) en clobazam (Frisium^®)
fenytoïne (Diphantoïne^®)
fenobarbital
paraldehyde
lacosamide (Vimpat^®)

Anti-epileptica kunnen interacties met andere genees- of genotmiddelen hebben. Alcohol kan de werking van anti-epileptica versterken. Sommige anti-epileptica kunnen de werking van de anticonceptiepil verminderen of tenietdoen.

Zie de categorie Anti-epileptica van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.