BARF

BARF is een acroniem voor "Bones And Raw Food" of ook "Biologically Appropriate Raw Food", waarvan onder andere de Australische dierenarts Ian Billinghurst een propagandist is. De term wordt gebruikt om het zelf samenstellen van verse rauwe voeding voor honden, katten, fretten of andere huisdieren aan te duiden.

Een BARF (in dit geval een ei) etende hond

Er bestaat naast zelfgemaakt rauwvoer ook kant-en-klare commercieel gefabriceerde rauwvoeding.^[1] Echter, het overgrote deel van de commerciële dierenvoeder (brokken/droogvoer en natvoer) wordt gekookt tijdens het bereidingsproces, en behoort dus niet tot deze categorie.

Voorstanders van dit type voeding geloven dat rauwvoer gezonder en natuurlijker is voor het dier dan commerciële gekookte diervoeding, maar hiervoor is geen wetenschappelijk bewijs.^[1][2][3] Daarentegen is uit onderzoeken wel naar voren gekomen dat het voeren van rauw vlees gezondheidsrisico’s geeft voor het dier zelf, maar ook de mensen en dieren in diens leefomgeving.^[1][2][3]

Samenstelling

Er wordt gebruikgemaakt van geschikte rauwe botten, spiervlees, orgaanvlees, gepureerde groentes en aanvullingen zoals rauwe eieren en zuivel.

Honden worden doorgaans gevoerd met ongeveer 40% à 60% vleesbotten, die ongeveer 50% vlees en 50% bot bevatten. Kale botten worden niet gevoerd. Honden die net overschakelen van brokken naar BARF, starten vaak met zachte botten van kleine dieren zoals kip, eend, kwartel, fazant, konijn en parelhoen. Honden die wat meer ervaring hebben, eten ook botten van grotere dieren zoals geit, lam, kalf en ree. Echter, alleen de botten die niet-dragend zijn geweest; dit betekent dat men bijvoorbeeld ribben voert, maar geen poten. Deze vleesbotten worden daarnaast vaak aangevuld met 15% tot 20% orgaanvlees zoals hart, lever, nieren, pens en hersenen, 10% à 15% groentemix, 15% vlees en 5% gezonde tafelrestjes en extra's zoals rauwe eieren en zuivel.

Voor katten bestaat het BARF voeding veelal uit vis, kippenvlees en eendagskuikens.