Top Qs
Tijdlijn
Chat
Perspectief
Epistel
brieven voor een bepaald publiek Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Remove ads
Een epistel (Grieks ἐπιστολή, epistolè, "brief"; Latijn: epistula of epistola) is
- een brief (een grappig bedoelde en ironische benaming)
- (verouderd) een formeel schrijven gericht aan een of meer personen, vaak didactisch van aard en elegant geformuleerd: een zendbrief
- deel van een Rooms-Katholieke mis dat bestaat uit een lezing uit de brieven van de Apostelen of uit een ander deel van de Bijbel. Daarna komt het Evangelie in de mis
- (in Zuid-Nederland) strafpredikatie.[1]
Deel van een serie artikelen over Bijbelwetenschap |
![]() |
Boeken en genres
OT: Thora · historische boeken · poëzie · wijsheidsboeken · profetenboeken |
Historisch onderzoek
|
Portaal |

Latijnse tekst van de Vulgaat:
(in rood:) Incipit epla [=epistula] ad Galathas. (in zwart:) Paulus apls [=apostolus] non ab / hominib;[=us] ne / que per hominem sed per / Ihm [=Ihesum] xrm [=Christum] et Dm [=Deum] Pa / trem qui suscitavit / eum a mortuis...
Vertaling:
Brief aan de Galaten begint. Paulus een apostel niet door mensen noch via een mens maar via Jezus Christus en God de Vader die hem opwekte uit de dood..
Remove ads
Epistel als vroegchristelijk geschrift
Samenvatten
Perspectief
De term komt uit het christendom. Epistels waren zendbrieven van Apostelen: brieven gewisseld tussen apostelen en Joodse en vroegchristelijke gemeenten of tussen apostelen en anderen (zoals andere apostelen).[2] Twintig of eenentwintig[3] van deze epistels, de canonieke epistels, zijn opgenomen in het Nieuwe Testament van de Bijbel. Aangezien het Nieuwe Testament uit 27 boeken bestaat, is het epistel daarmee verreweg het meest voorkomende genre. Deze Bijbelse epistels worden meestal ingedeeld in de dertien of veertien[3] brieven van Paulus (of Paulijnse brieven, niet alle echt van hem) en de zeven katholieke of algemene (zend)brieven. Daarnaast zijn er nog veel apocriefe epistels die niet in de Bijbel zijn opgenomen. In sommige epistels staat ten onrechte dat ze zijn geschreven door een apostel, de zogenaamde pseudepigrafen. Verreweg de meeste pseudepigrafische epistels dateren uit de eerste eeuw, waarvan sommige tot de canon van het Nieuwe Testament zijn gaan behoren; er zijn relatief weinig pseudepigrafische epistels overgeleverd uit de tweede en derde eeuw.[4]:1:52:5:59
Canonieke epistels
De term 'canonieke epistels' slaat op de brieven die zijn opgenomen in het Nieuwe Testament.

De traditie schreef veertien daarvan toe aan de apostel Paulus. Behalve de Brief aan de Hebreeën (die eigenlijk geen epistel maar een anonieme preek is) staat in al die brieven dat Paulus ze schreef. Dat Paulus zes van de dertien epistels schreef wordt echter ernstig betwist en er is consensus dat Hebreeën niet aan Paulus moet worden toegeschreven.

Van de overige zeven epistels, samen bekend als de katholieke of algemene (zend)brieven, zijn de schrijvers onbekend. Van oudsher werden ze toegeschreven aan apostelen, maar hun auteurschap is nooit aangetoond of fel omstreden (vooral bij de twee brieven van Petrus) en in het geval van de brieven van Johannes wordt de naam 'Johannes' er al helemaal niet in genoemd.
Apocriefe epistels
Apocriefe epistels zijn geschriften die zichzelf voordoen als brieven gewisseld tussen apostelen en vroegchristelijke gemeenten of tussen apostelen en anderen (zoals apostelen), maar uiteindelijk niet in het Nieuwe Testament zijn opgenomen. In sommige vroege canons werden sommige van deze epistels nog wel opgenomen, zoals de brief van Barnabas in de Codex Sinaiticus.[13]:5:16
Remove ads
Overige betekenissen
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads