Impetus-theorie

De impetus-theorie^[1] was een hulp-of secundaire theorie uit de Aristotelische dynamica, die in eerste instantie ontstond om de beweging van projectielen tegen de zwaartekracht in te verklaren. De impetus-theorie werd in de 14e eeuw geïntroduceerd door de scholastische filosoof Johannes Buridanus. De impetus-theorie was een voorloper van concepten als inertie, impuls en versnelling in de klassieke mechanica.