M18 Hellcat

De M 18 Hellcat Tankdestroyer is een Amerikaanse tankjager; met zijn 92 km/h een van de snelste rupsvoertuigen van de Tweede Wereldoorlog.

M18 Hellcat
M18 Hellcat tijdens Opendeurdag te Leopoldsburg
Soort
Periode	-
Bemanning	5[1]
Lengte	6,65/5,34 m[1]
Breedte	2,78 m[1]
Hoogte	2,56 m[1]
Gewicht	19,5 ton[1]
Pantser en bewapening
Pantser	9-25 mm
Hoofdbewapening	76,2 mm kanon (45 granaten)[1]
Secundaire bewapening	12,7 mm machinegeweer (800 kogels)[1]
Motor	Één Continental R-975 stermotor van 400 PK[1]
Snelheid (op wegen)	t/m 92 km/h op de weg; 72 km/h in het terrein[1]
Rijbereik	240km op de weg; 169 km in het terrein[1]

M18 tijdens het Santa Fé Event 2007 in Roermond

Ontwikkeling en productie

In het voorjaar van 1942 beval het Ordnance Department de ontwikkeling van een lichte tankjager uitgerust met het Britse 57 mm zesponder kanon. Toen het eerste prototype, onder de naam van T49, in juli gereed kwam, werd besloten tot de installatie van een 75 mm kanon op het tweede prototype, dat de aanduiding T67 kreeg. Bij het testen bleek dat het chassis het zwaardere 76 mm kanon kon dragen; het ontwerp werd hierop sterk gewijzigd met o.a. een grotere koepel en kreeg de naam T70. Een voorserie van zes stuks werd in januari 1943 besteld bij General Motors.

De tankjager werd door GMC geproduceerd in een aantal van 2507 van juli 1943 tot oktober 1944, eerst onder de naam T70, vanaf maart 1944 als de 76 mm Gun Motor Carriage M18.

De geschutskoepel was niet voorzien van een dak en de hoofdbewapening bestond uit een 76 mm M1A1 (later ook M1A1C en M1A2) kanon met hoge mondingssnelheid (zo een 870 m/s). Secundaire bewapening bestond uit één Browning M2 .50 machinegeweer tegen lucht- en gronddoelen. Dit alles werd bediend door een bemanning van vijf.

Het was een van de eerste Amerikaanse pantservoertuigen met hellend pantser en een torsiestaafophanging van het loopwerk.