Nico van Suchtelen

Nicolaas Johannes (Nico) van Suchtelen (Amsterdam, 25 oktober 1878 - Ermelo, 26 augustus 1949) was een Nederlands schrijver, dichter, vertaler en uitgever.

Nico van Suchtelen
Nico van Suchtelen
Algemene informatie
Volledige naam	Nicolaas Johannes van Suchtelen
Pseudoniem(en)	Theo van Berkel
Geboren	25 oktober 1878
Geboorteplaats	Amsterdam
Overleden	26 augustus 1949
Overlijdensplaats	Ermelo
Geboorteland	Nederland
Beroep	schrijver, dichter, vertaler, uitgever
Werk
Bekende werken	Quia Absurdum, De stille lach
Dbnl-profiel
Portaal    Literatuur

Biografie

Nico van Suchtelen was lid van het in de Nederlandse adel opgenomen geslacht Van Suchtelen en de zoon van Ferdinand Antonius van Suchtelen (1851-1923), commies eerste klasse bij de Telegrafie, en diens eerste echtgenote Josina Paulina Adriana Beversen (1852-1895); hij had nog een broer en een zus uit zijn vaders tweede huwelijk en nog twee halfzussen van wie er een op jonge leeftijd overleden is. Op 26 maart 1902 trouwde hij met Carolina Jacoba van Hoogstraten (1876-1956), met wie hij twee dochters en drie zoons kreeg (onder wie de foto-journalist Waldo van Suchtelen). Hij scheidde van haar op 10 juni 1921. Vervolgens trouwde hij op 11 augustus 1921 met Catharina Elisabeth van der Werff (1884-1952), met wie hij twee zoons en een dochter kreeg.^[1]

Nico van Suchtelen studeerde natuurwetenschappen (chemie), sociologie en economie te Amsterdam, later psychologie en filosofie in Zürich en promoveerde in Amsterdam in de staatswetenschappen (staatshuishoudkunde, is economie). Van Suchtelen werkte enige tijd in Van Eedens kolonie Walden.

In 1913 werd hij directiesecretaris van de Wereldbibliotheek, de progressief-culturele stichting van Leo Simons, van wie hij mededirecteur (vanaf 1925) en opvolger werd (van 1930 tot 1948). Hij schreef romans, gedichten en verhandelingen en vertaalde onder andere Dante, Goethe, Spinoza, Shakespeare, Freud, Cavalcanti, Petrarca, Marcus Aurelius.

In 1999 publiceerde zijn kleindochter Esther Blom zijn biografie: De vlam van het menselijk denken. Nico van Suchtelen 1878-1949.

Hoewel Van Suchtelen onder eigen naam publiceerde heeft hij zich ook wel bediend van het pseudoniem “Theo van Berkel”.

Werk (incompleet)

Nico van Suchtelen
(foto uit 1938 door Jacob Merkelbach)

• 1903 - Primavera (poëzie)
• 1905 - Verzen (poëzie)
• 1906 - Quia absurdum
• 1911 - De waarde als psychisch verschijnsel (proefschrift)
• 1912 - Verzen (vermeerderde uitgave) (poëzie)
• 1913 - Liefdes dool (poëzie)
• 1913 - De tuin der dromen (toneel)
• 1915 - Ethica (vertaling van Spinoza)
• 1916 - De stille lach (met Annie Salomons)
• 1917 - Uit de diepten der ziel
• 1918 - Zwerftochten
• 1918 - Het daghet in het westen (toneel)
• 1920 - Demonen
• 1923 - Eva's jeugd
• 1927 - Tot het Al-Ene
• 1930 - Droomspel des levens (toneel)
• 1933 - Tat tw-am asi (Dat ben jij)
• 1934 - Het recht tot dienstweigering
• 1935 - Fontie
• 1936 - Oorlog
• 1939 - Het spiegeltje van Venus
• 1945 - Het eerst nodige

Vertalingen

• 1946 - Het nachtfeest van Venus ( Pervigilium Veneris )
• onbekend jaartal - "Sonnetten" van Michelangelo Buonarroti, oplage bestemd voor de leden van de W.B.-Vereniging (Wereldbibliotheek)

Literatuur

• Esther Blom, De vlam van het menselijk denken. Nico van Suchtelen (1878–1949), Amsterdam : Wereldbibliotheek, 1999, ISBN 90-284-1841-5.

Noten

1. Nederland's Adelsboek 94 (2009), p. 352-361. Een van die zonen was buiten het huwelijk geboren; zie: Guido Joost van Suchtelen, Naarden 6 december 1920 - Amsterdam 21 juli 2006 door Esther Blom in Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde, 2006.