Ontstaan van de club
Tegen het einde van het jaar 1897 besloten een aantal jongens, op initiatief van Jan Bossert, het jongensclubje Alcmaria Victrix op te richten op 1 januari 1898. De naam is afgeleid van de wapenspreuk uit het wapen van Alkmaar Alcmaria victrix ("Alkmaar overwinnaar"). Tot 1902 heeft Alcmaria alleen vriendschappelijke wedstrijden gespeeld.
[2]
In 1902 verliet Alcmaria de Krocht om een terrein op de Westerweg te huren. Op initiatief van Henri Lau werd in samenwerking met ZVV, Sport en Alcmaria Victrix, de Noordhollandsche Voetbalbond opgericht. In de competitie van deze bond werd Alcmaria kampioen met 9 punten uit 6 wedstrijden. In 1904 betrok Alcmaria een terrein aan de Wilhelminalaan. In de competitie werd Alcmaria voor de tweede maal kampioen van de NHVB.
In 1905 verhuisde de club opnieuw, naar het Gemeentelijk Sportpark aan de Zandersloot. Merkwaardig was dat alle uitwedstrijden werden gewonnen en alle thuiswedstrijden verloren.
In 1908 werd Alcmaria kampioen in de Derde klasse van de NVB met een doelgemiddelde van 60-14. In de daarop volgende promotiewedstrijden tussen DVV, HFC Haarlem 2 en VVA, bezette Alcmaria de onderste plaats. Desondanks werd het elftal door de bond in de Tweede klasse geplaatst. In datzelfde jaar ging Alcmaria samen met AVV onder de naam Verenigde Alkmaarse Voetbalverenigingen "Alcmaria Victrix".[3]
Eerste bloeiperiode
Tussen 1909 en 1912 kende Alcmaria een bloeiperiode, het tijdperk van de drie broers Boelmans ter Spill, waarvan Pieter Boelmans ter Spill een Nederlands international was en Bronner Boelmans ter Spill een centraal figuur was binnen de ploeg. In het seizoen 1911/12 speelde Alcmaria een wedstrijd tegen vijfvoudig landskampioen RAP, die met 2-0 werd gewonnen. RAP speelde met elf spelers en Alcmaria met negen man.
Met slechts 17 leden, waarvan tien actieve spelers, kwam de bloeiperiode in 1912 ten einde. Alcmaria was niet in staat een volledig elftal samen te stellen en tijdens een clubvergadering besprak men de opheffing van de V.A.V.V. Alcmaria Victrix. Sleutelspelers uit deze periode waren voetballers als Jan Elfring, Jo Bos, Pierre Mulders, Gerrit Hartland en Siets Hamstra. In 1926 haalt Jan Efring als speler van Alcmaria het Nederlands voetbalelftal. Siets Hamstra werd geselecteerd voor het Nederlands jeugdelftal en in 1931 werd hij in het Nationale B-elftal opgesteld.
Vanaf 1914 ontstonden moeilijkheden, grotendeels door de mobilisatie voor de Eerste Wereldoorlog, maar in 1915 werd Alcmaria toch 1915 kampioen van de Noodcompetitie 1914/15.
In 1923 besloot de club een verzekeringsfonds in te stellen.
In het seizoen 1924/25 werd Alcmaria na een spannende strijd tweede in de Tweede klasse achter EDO. Ook in de jaren daarna speelde Alcmaria regelmatig om de eerste plaats, maar in de slotfase van de competities kende de ploeg veelal pech.
In 1931 kwamen er moeilijkheden in de vereniging waardoor een groep leden tot gevolg de concurrerende VV Alkmaarsche Boys oprichtten, maar Alcmaria eindigde het seizoen 1931/32 toch op de tweede plaats. Hierna kwamen er weer enkele magere jaren en in 1934 moesten er tegen HRC degradatiewedstrijden gespeeld worden, die beide werden gewonnen.
In het KNVB bekertoernooi 1934/35 haalde Alcmaria de zesde ronde, waarin ze 0-1 sneuvelde tegen de eersteklasser Stormvogels.
In 1939 speelden Theo Brouwer en Siets Hamstra voor het Noordhollands voetbalelftal.
In 1946 degradeerde de club naar de Derde klasse. Het seizoen 1946/47 was daartegenover onder leiding van trainer Meinders een aaneenschakeling van successen. Na een 7-3 overwinning op HVV Hollandia werd Alcmaria kampioen. Twaalf- tot veertienhonderd Alcmaria-aanhangers vertrokken die zondag naar Hoorn en omzoomden het veld. Na de laatste fluitsignaal waren de supporters niet meer te houden en gingen aanvoerder Henk Maasen en zijn ploeggenoten op de schouders. Bij station Alkmaar verwelkomde een uitzinnige mensenmenigte met luid gejuich het kampioenselftal dat uit de trein stapte. In rijtuigen kregen ze een triomftocht met muziek naar het Hofplein.[4] Ook de promotiewedstrijden in een nacompetitie met de clubs RKSV HBC, DEC en VV Holland werden succesvol afgesloten.
Sportieve neergang
In 1954 nam de club het initiatief om vanaf het seizoen 1954/55 tot betaald voetbal in Alkmaar te komen. De opzet was om uit te komen in de profcompetitie van de Nederlandse Beroeps Voetbalbond, maar het liep anders doordat de KNVB en de NBVB hun conflict over betaald voetbal bijlegden en fuseerden. De fusiebond eiste dat profclubs vanaf het seizoen 1955/56 een amateurafdeling hadden. Profclub Alkmaar '54 benaderde eerst het populaire Alcmaria Victrix voor een fusie per 1 december 1954, maar kwam niet tot overeenstemming. Veel publiek stapte vanaf 1954 over naar de profwedstrijden van Alkmaar '54. Daar speelden goede spelers tegen landelijk aansprekende tegenstanders. Na een jaar had Alcmaria nog maar vijf tot tien procent van de bezoekersaantallen over: In 1952 nog 27.000 betalende toeschouwers, in 1955 slechts 3.000. Door het wegblijven van betalende toeschouwers had de club minder inkomsten en bleef er een hobbyvereniging over.[5]
Dit artikel gaat over de voetbalclub Alcmaria Victrix. Zie voor andere onderdelen van de sportclub: zie Alcmaria Victrix.
Bill Julian
Eddy Hamel
Juan Fernández Coto
