Bête Noire

Bête Noire er det sjuande studioalbumet til den engelske songaren Bryan Ferry. Albumet kom i november 1987 på Virgin Records i Storbritannia og Reprise Records i USA. Albumet selde godt og fekk god kritikk, og nådde niandeplassen på den britiske albumlista. Det selde til gullplate i Storbritannia.

Bête Noire Studioalbum av Bryan Ferry
Språk	engelsk
Utgjeve	2. november 1987
Innspelt	1986–1987
Studio	Compass Point Studios i Nassau i Bahamas; Marcadet i Paris; Mireval i Frankrike; Guillaume Tell i Paris
Sjanger	Sophisti-pop
Lengd	43:18
Selskap	Virgin (U.K.) Reprise (USA)
Produsent	Bryan Ferry Chester Kamen Patrick Leonard
Bryan Ferry-kronologi
Boys and Girls (1985)	Bête Noire	Taxi (1993)

Den første singelen, «The Right Stuff» (eit samarbeidd med Johnny Marr som ein versjon av The Smiths-instrumentalen «Money Changes Everything», ei B-side) var den einaste hitten hans i Storbritannia, då singelen nådde 37. plassen.^[1] Den andre singelen, «Kiss and Tell», nådde akkurat ikkje topp 40 i Storbritannia, men nådde topp 40 i USA, som den einaste singelen til Ferry som klarte dette. Songen vart nytta i filmen Bright Lights, Big City. Den tredje og siste singelen, «Limbo», nådde 86. plassen i Storbritannia.^[2][3][4] Modellane Denice Lewis (som òg er på framsida av singelomslaget), Christine Keeler og Mandy Rice-Davies var med i musikkvideoen for singelen «Kiss and Tell».^[5]

Bakgrunn

Etter suksessen med det førre Ferry-albumet, Boys and Girls (1985), kom han fram til at det var på tide med ei stilendring. I eit forsøk på å gje musikken sin ein meir dansbar stil, slo han seg saman med Patrick Leonard, som var kjend for samarbeidet med Madonna.^[6] Leonard var medlåtskrivar på fem av songane på albumet. Gjesteartistar på albumet var mellom anna Pink Floydgitaristen David Gilmour, studiomusikaren Guy Pratt, David Williams, Abraham Laboriel, den tidlegare Roxy Music-gitaristen Neil Hubbard og trommeslagaren Andy Newmark.

Fans har ofte spekulert i om songen hans «Kiss and Tell» var Ferry sitt svar til den avslørande boka til Jerry Hall om forholdet deira, som var komen ut eit par år tidlegare.^[7]

Søksmål med E.G. Records

Før albumet kom ut hevda Ferry at platekontrakten hans med selskapet E.G. enda i mars 1987 og at han kunne selje det nye albumet til andre selskap. E.G. sa at dette braut ein 15 år lang kontrakt som gav dei eksklusive rettar til marknaden i Canada og USA. Søksmålet kom opp i høgsteretten i London og i ei høyring før rettssaka vart partane samde om at albumet skulle gjevast ut før hovudhøyringa. Ferry skulle betale ein tredjedel av honorara til ein felles konto med E.G. – som dei skulle få om dei vann saka. E.G. vann til slutt saka og marknadsførte albumet i Canada og USA.^[8]

Albumet kom ut i USA på Reprise Records, og det gjekk inn på Billboard-lista 21. november 1987 og låg 31 veker på lista, med ein 63. plass som høgaste plassering.^[9]

Turneen i 1988-1989

Ferry turnerte i Australia, Japan, USA, Canada og Europa for å marknadsføre albumet. The Edge frå U2 vart med Ferry på scenen på konserten i Dublin for å spele på den irske folkevisa «Carrickfergus» (som Ferry tidlegare hadde spelt inn i 1978) og Johnny Marr akkompagnerte han på «The Right Stuff» på konserten i Manchester. Den tidlegare Roxy Music-musikaren Andy MacKay spelte òg på eit par nummer på konsertane i London Palladium og Wembley Arena.^[10]

Fleire av songane frå konserten i Glasgow kom ut på fleire CD-singlar av Ferry mellom 1993 og 1995.

Besetning

• Bryan Ferry – solovokal
• Clifford Carter – klaverinstrument
• Neil Hubbard – gitar
• Jeff Thall – gitar
• Chester Kamen – gitar (berre i 1989)
• Luico Hopper – bass
• Andy Newmark – trommer
• Steve Scales – perkusjon
• Andy Mackay – saksofon (gjesteartist i London)
• Michelle Cobbs – korvokal
• Ednah Holt – korvokal
• Yanick Etienne – korvokal

Konsertar

2. august 1988 – Poughkeepsie i New York i USA 3. august 1988 – New Haven i Connecticut i USA 5. august 1988 – Philadelphia i USA 6. august 1988 – Boston i USA 7. august 1988 – Woodbridge, California i USA 9. august 1988 – Radio City Music Hall, New York i USA 10. august 1988 – Radio City Music Hall, New York i USA 11. august 1988 – Radio City Music Hall, New York i USA 13. august 1988 – Chrysler Hall, Norfolk i USA 14. august 1988 – Atlanta i Georgia i USA 15. august 1988 – Washington, D.C. i USA 17. august 1988 – Toronto i Canada 18. august 1988 – Montreal i Canada 20. august 1988 – Quebec City i Canada 21. august 1988 – Ottawa i Canada 23. august 1988 – Cleveland i USA 24. august 1988 – Detroit i USA 26. august 1988 – Milwaukee i USA 27. august 1988 – Chicago i USA 28. august 1988 – Chicago i USA 30. august 1988 – Minneapolis i USA 31. august 1988 – Winnipeg i Canada 2. september 1988 – Calgary i Canada 3. september 1988 – Edmonton i Canada 5. september 1988 – Vancouver i Canada 6. september 1988 – Seattle i USA 8. september 1988 – Sacramento i USA 9. september 1988 – Berkeley i USA 10. september 1988 – Santa Barbara i USA 12. september 1988 – Denver i USA 13. september 1988 – Phoenix i USA 16. september 1988 – San Diego i USA 18. september 1988 – Los Angeles i USA 19. september 1988 – Los Angeles i USA 11. oktober 1988 – Nihon Budokan, Tokyo i Japan 12. oktober 1988 – NHK Hall Tokyo i Japan 13. oktober 1988 – Nagoya City Hall Nagoya i Japan 15. oktober 1988 – Cultural Hall Shikoku i Japan 17. oktober 1988 – Nihon Budokan Tokyo i Japan 18. oktober 1988 – Department Of Education Hall Osaka i Japan 20. oktober 1988 – Department Of Education Hall Osaka i Japan 21. oktober 1988 – Kawasaki Cultural Hall Yokohama i Japan 25. oktober 1988 – USA Super Top Tent Aukland i New Zealand 29. oktober 1988 – World Expo 1988 Brisbane i Australia 31. oktober 1988 – Entertainment Centre Sydney i Australia 1. november 1988 – Entertainment Centre Sydney i Australia 4. november 1988 – National Tennis Centre Melbourne i Australia 7. november 1988 – Festival Theatre Adelaide i Australia 8. november 1988 – Festival Theatre Adelaide i Australia 11. november 1988 – Entertainment Centre Perth i Australia 17. november 1988 – Sporthalle Hamburg i Tyskland 19. november 1988 – Isstadion Stockholm i Sverige 22. november 1988 – Paris i Frankrike 23. november 1988 – Ahoy Rotterdam i Nederland 27. november 1988 – ICC Berlin i Tyskland 28. november 1988 – Phillipshalle Düsseldorf i Tyskland 2. desember 1988 – Palasport Firenze i Italia 4. desember 1988 – Palaeur Rome i Italia 6. desember 1988 – Olympiahalle Munich i Tyskland 7. desember 1988 – Alte Oper Frankfurt i Tyskland 8. desember 1988 – Vorst Nationaal Brussels i Belgia 10. desember 1988 – SECC Glasgow i Skottland 11. desember 1988 – Manchester GMEX Centre 13. desember 1988 – Royal Dublin Showground i Irland 15. desember 1988 – Palladium London i England 16. desember 1988 – Palladium London i England 13. januar 1989 – National Exhibition Centre Birmingham i England 14. januar 1989 – National Exhibition Centre Birmingham i England 16. januar 1989 – Wembley Arena London i England 17. januar 1989 – Wembley Arena London i England 19. januar 1989 – Wembley Arena London i England 20. januar 1989 – Wembley Arena London i England

Mottaking

Meldingar
Karakter
Kjelde	Karakter
AllMusic	lenkje
Robert Christgau	(C+) Jan. 26, 1988
Rolling Stone	lenkje
Billboard	(positiv)[8]

I ei melding for AllMusic skreiv Ned Raggett at «Bête Noire gnistrar som høgdepunktet i solokarrieren til Ferry etter Roxy, og har nok energi til å vere meir enn Boys and Girls del to. Her slår hans velpolerte hjartesorg ein fin balanse mellom mystisk stemning og dansegolv-energi, og Leonard har meir enn eit par triks i ermet for å halde peppen oppe.»^[11] Kritikaren Robert Christgau skreiv «Som med Mick Jagger, av alle folk, er signalet om at sjølvimitasjonen har søkkt ned i sjølvparodisk forkynnande og keisam vokal, som ein gong var ur-posh, no berre er sjølvtilfreds.»^[12] Billboard skreiv om albumet: «Den tidlegare Roxy Music-maestroen sin etterlengta oppfølgjar til Boys and Girls byr godt for det nye selskapet hans Reprise. Som tidlegare Ferry-soloplater er songaren og låtskrivinga like elegant og sjarmerande som vanleg. Melodiane heng på det kjende temaet hans med l'amour moderne on the rocks. Songane er gjennomgåande solide, sjølv om 'Kiss & Tell' og 'Seven Deadly Sins' stikk seg ut.»^[8]

Anthony DeCurtis skreiv for Rolling Stone at «Bête Noire er eit nytt steg for Ferry bort frå distinkte songar og inn i atmosfære og kjensle. Strategien fungerer stundom særs bra, som Ferry beviste på overgangsalbumet Avalon av Roxy Music. Men når røysta hans søkk djupare ned i dei mørke laga i musikken hans, når tekstane hans vert redusert til ein morse-kode av raffinert fortviling og emna trekk seg ned i tåka, verkar Ferry i aukande grad som Narkissos, hugteken av sin eigen refleksjon i dammen - og den botnlaus djupna nedanfor.»^[13] Mark Coleman skreiv i Rolling Stone Album Guide at «Bête Noire kunne hatt bruk for ein solid melodi. Like lågmælt og stemningsfullt som alltid, går den djupt stemningsfulle røysta til Ferry likevel tapt blant dei store og antiseptiske musikalske krusedullane frå den digitale innspelingsæraen. Bête Noire er deprimerande smakfull og ein avdempa, toppmoderne bakgrunn.»^[14] Ira Robbins i Trouser Press skreiv «Den like kontrollerte Bête Noire stadfestar at Ferry forpliktar seg til ufarleg raffinement. Den fantastiske røysta er den einaste ressursen hans. Det han syng om er alt anna enn relevant. Med den sterkare melodiske utviklinga på denne plata og eit breiare utval av dansbare tempo enn på Boys and Girls er påtakelege teikn på liv. Involveringa til den tidlegare Smiths-gitaristen Johnny Marr, som spelar og er medlåtskrivar på ein nesten spanande song ('The Right Stuff') er eit anna positivt touch. Til slutt, med reduserte forventingar, er 'Limbo', 'Kiss and Tell' og 'Day for Night' kjølig innbydande og forholdsvis lette å like.»^[15]

Innhald

Alle spor skrivne av Bryan Ferry og Patrick Leonard, utanom der andre er nemnde

Side ein

Nr.	Tittel	Låtskrivar(ar)	Lengd
1.	«Limbo»		5:00
2.	«Kiss and Tell»	Ferry	4:57
3.	«New Town»	Ferry	4:50
4.	«Day for Night»		5:35
5.	«Zamba»		3:00

Side to

Nr.	Tittel	Låtskrivar(ar)	Lengd
6.	«The Right Stuff»	Ferry, Johnny Marr	4:25
7.	«Seven Deadly Sins»	Ferry, Chester Kamen, Guy Pratt	5:10
8.	«The Name of the Game»		5:28
9.	«Bête Noire»		4:53
Total lengd			43:18

Bonusspor (Autralsk/newzealandsk turnéutgåve)

Nr.	Tittel	Lengd
10.	«The Right Stuff (12" Mix)»	6:31
11.	«Kiss and Tell (Dance Mix)»	7:08
12.	«Limbo (Latin Mix)»	6:39
13.	«Bête Noire (Instrumental)»	4:59

Medverkande

• Bryan Ferry – solovokal, klaverinstrument, akustisk piano

• Patrick Leonard – klaverinstrument, synthesizer
• David Gilmour – gitar
• Neil Hubbard – gitar
• Dann Huff – gitar
• Chester Kamen – gitar
• Johnny Marr – gitar
• Bill Rupert – gitar
• David Williams – gitar
• Abraham Laboriel – bass
• Marcus Miller – bass
• Guy Pratt – bass
• Vinnie Colaiuta – trommer
• Andy Newmark – trommer
• John Robinson – trommer
• Rhett Davies – trommemaskinar
• Paulinho da Costa – perkusjon
• Jimmy Maelen – perkusjon
• Courtney Pine – saksofon
• Dan Wilensky – saksofon
• Mario Abramovich – fiolin
• José Libertella – bandoneon
• Luis Stazo – bandoneon
• Tawatha Agee – korvokal
• Michelle Cobbs – korvokal
• Yanick Etienne – korvokal
• Siedah Garrett – korvokal
• Paul Johnson – korvokal
• Albert Sanchez – korvokal
• Fonzi Thornton – korvokal

Teknisk

• Alle songar produserte av Bryan Ferry og Patrick Leonard, utanom «Kiss and Tell», «New Town», «The Right Stuff» og «Seven Deadly Sins» av Bryan Ferry, Patrick Leonard og Chester Kamen.
• Lydteknikarar – Ian Eales, Steve Jackson og Kevin Killen.
• Miksa av Bruce Lampcov og Alan Meyerson
• Mastering av Bob Ludwig i Masterdisk (New York, NY).

Salslister

Album

Liste (1987)	Plassering
Australian (Kent Music Report)	20[16]
UK Album Charts	9
Billboard-lista	63
Swiss Hitparade	21
Tyskland Media Control	21
Nederland MegaCharts	15
Sverigetopplistan	6
Norske VG-lista	10
RIANZ	11
Kanadiske RPM Top Albums	23

Singlar

År	Singel	Liste	Plassering
1987	«The Right Stuff»	UK Singles Chart	37
1988	«Kiss and Tell»	UK Singles Chart	41
1988	«Kiss and Tell»	US Billboard 100	31
1988	«Limbo»	UK Singles Chart	86