Chicago 16
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Chicago 16 er det 13. studioalbumet til det amerikanske bandet Chicago, gjeve ut den 7. juni 1982. Det var det første albumet deira for det nye selskapet Warner Bros. Records og det førte produsert av David Foster. Det var òg det første hitalbumet deira sidan Hot Streets i 1978 og det første albumet sidan Chicago V (1972) utan Laudir de Oliveira på perkusjon.
Remove ads
Bakgrunn
Bandet henta inn Sons of Champlin-medlemmen Bill Champlin på klaverinstrument og songar, for å fylle vokalskoa til den avdøde Terry Kath. Gruppa heldt òg på gitaristen Chris Pinnick frå innspelinga av Chicago XIV. Manageren til bandet, Jeff Wald, og etter forslag frå Danny Seraphine, tok produsenten David Foster kontakt med bandet.[2] Då dei gjekk med på at Foster skulle produserte albumet (bandet hadde vurdert han i 1980 for Chicago XIV), endra Foster radikalt stilen til Chicago for 1980-åra, med den nyaste teknologien og teknikkane og henta inn fleire låtskrivarar utafrå i tillegg til studiomusikarar. Tre medlemmar frå Toto spelte på innspelingane.
Softrock-stilen til Peter Cetera og David Foster gjennomsyrer mykje av Chicago 16. Bandet flytta til eit nytt selskap etter ein heil karriere på Columbia. Robert Lamm var heller ikkje tilgjengeleg for det meste av innspelinga av albumet av personlege årsaker, og Lamm som tidlegare hadde skrive mange songar for bandet, var berre med på ein enkel song. Perkusjonisten Laudir de Oliveira slutta i bandet etter Chicago XIV-turneen, sidan den latinske perkusjonen hans ikkje passa med den nye retninga til bandet.
Då det kom ut i juni 1982 vart Chicago 16 eit hit-album, særleg sidan «Hard to Say I'm Sorry» vart den andre singelen deira som nådde toppen av den amerikanske singellista. Albumet selde etter kvart til platina og nådde niandeplassen. Singelen var òg i den lengre forma «Hard to Say I'm Sorry/Get Away» med på filmmusikkalbumet «Summer Lovers». «Love Me Tomorrow», den andre singelen på albumet, hadde ein lengre orkesterseksjon mot slutten. Ein tredje singel, «What You're Missing», kom òg ut, men selde dårleg.
Rhino sin remaster av albumet har ikkje med den fulle versjonen av «What You're Missing» og «Love Me Tomorrow». Den førstnemnde vart erstatta med singelversjonen og den sistnemnde var utan ein del mot slutten. Likevel var ein Bill Champlin-demo, kalla «Daddy's Favorite Fool», med som bonusspor.
Den original britiske LP-versjonen hadde med «Rescue You» før «What Can I Say», i motsetnad til andre utgåver av albumet.
Remove ads
Innhald
Remove ads
Medverkande
- Chicago
- Peter Cetera – bass, akustisk gitar på «Hard To Say I'm Sorry», solo- & korvokal, BGV-arrangement, rytmearrangement
- Bill Champlin – klaverinstrument, gitar, solo- & korvokal, BGV-arrangement
- Robert Lamm – klaverinstrument, korvokal
- Lee Loughnane – trompet, flygelhorn, pikkolotrompet, korvokal
- James Pankow – trombone, blåsearrangement
- Walter Parazaider – treblåseinstrument
- Danny Seraphine – trommer, rytmearrangement
- Andre medverkande
- David Foster – klaverinstrument, rytmearrangement, blåsearrangement
- Chris Pinnick – gitar
- Steve Lukather – gitar
- Michael Landau – gitar
- David Paich – synthesizer
- Steve Porcaro – synthesizerprogrammering
- Jeremy Lubbock, Peter Cetera & David Foster – strykearrangement på «Hard To Say I'm Sorry» & «Love Me Tomorrow»
- Gerard Vinci – konsertmeister
- Dave Richardson – tekstassistanse på «What Can I Say»
Produksjon
- Produsert av David Foster
- Lydteknikar og miksa av Humberto Gatica
- «Hard To Say I'm Sorry/Get Away» miksa av Bill Schnee
- Mikseassistent: Walter Parazaider, Lee Loughnane & Jack Goudie
- Andre teknikarar – Chip Strader, Britt Bacon, Don Levy, Bobby Gerber, Phil Jamtaas, Ernie Sheesely, Jeff Borgeson, Steve Cohen & David Schober
- Fotografi av Aaron Rapoport
- Plateomslag av Kosh & Ron Larson
Remove ads
Lister
Album
Singlar
Remove ads
Kjelder
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads