Fønikisk

Fønikisk var eit språk som opphavleg vart snakka i kystregionen av den austlege delen av Middelhavet i det området av Midtausten som den gongen vart kalla for Kanaan på fønikisk, arabisk, hebraisk og arameisk. «Fønikia» på gresk og latin, og «Pūt» i Egypt. Fønikisk er eit semittisk språk i den kanaanittiske undergruppa, med hebraisk som næraste slektning, vidare arameisk og arabisk.

Fønikisk
Klassifisering:	Afroasiatisk  Semittisk   Vestsemittisk    Sentralt     Nordvestsemittisk      Kanaanittisk       Fønikisk
Bruk
Område:	Fønikia
Språkkodar
ISO 639-2:	phn
ISO 639-3:	phn

Området der fønikisk vart talt omfattar dagens Libanon, kysten av Syria, Palestina, nordlege Israel, forutan òg delar av Kypros (saman med gresk), og, i det minste som eit prestisjespråk, i ein del tilstøytande område av Anatolia. ^[1] Det vart etter kvart òg snakka i dei områda som fønikarane dreiv handel og oppretta handelspostar og koloniar utover Middelhavet, hovudsakleg langs den afrikanske kysten, og særleg i dagens Tunisia og Algerie, forutan òg Malta, den vestlege sida av Sicilia, Sardinia, Korsika og den sørlegaste delen av Spania.

Fønikisk er i dag berre kjent frå korte og lite varierte inskripsjonar av offisiell og religiøs karakter, og tidvis ordlister i bøker skrivne på andre språk. Romerske forfattarar som Sallustius kan vise til ein del bøker skrivne på punisk (fønikisk i Kartago), men ingen av desse er bevarte til vår tid, anna enn i omsetjingar eller i fragmentariske bitar, som i Plautus' skodespel. Cippi av Melqart, oppdaga på Malta i 1694, var skrive på to språk, antikk gresk og punisk. Det gjorde det mogleg for den franske lingvisten Abbé Barthelemy å dechiffrere og rekonstruere punisk (fønikisk) alfabet.

I 1964 vart det funne ein handelsavtale mellom etruskarar og ei gruppe fønikarar, og såleis har begge språk vorte betre dokumenterte.^[2]