Forbøn

Forbøn er bøn til Gud på vegnar av andre enn seg sjølv.

Kristendommen

Treeininga

Gud Fader | Jesus | Den heilage ande |

Skrifter

Bibelen: GT/NT katekisme | salmebok

Utøving

Forbøn | gudsteneste | kyrkje | liturgi | nattverd | sabbat  | sakrament Bøner: «Fader vår» | «Hill deg, Maria» | Jesusbøna

Retningar

Anglikansk | ortodoks | katolsk | luthersk | presbyteriansk |

Livssyklus

Dåp | konfirmasjon | ekteskap | død | gravferd

Merkedagar

Kyrkjeåret: Advent | jul | faste | påske | pinse | olsok | hausttakkefest | helgemesse

Viktige personar

Nye testamentet: Maria | Paulus Mellomalderen: Augustin | Gregor den store | Ansgar Reformasjonen: Jan Hus | Martin Luther | Jean Calvin | Ulrich Zwingli Pietisme og lekmannsrørsle: Pontoppidan | Hans Nielsen Hauge | Lars Levi Læstadius

Geistlege

biskop | pave | prest

Abrahamittiske rel.

Jødedom  kristendom

islam  bahá’í  sikhisme

Forbøn i kristendommen

Forbøna inngår som ein fast del av liturgien i den kristne gudstenesta. I Den norske kyrkja er det utarbeidd ei rad ulike bøneformuleringar som omfattar private og offentlege spørsmål , både på lokalt, nasjonalt og globalt nivå. I gudstenesta kan kyrkjelyden òg verte oppmoda om å gå i forbøn for spesielle saker eller einskildmenneske.

I katolsk og ortodoks kristendom lærer ein at ein helgen kan gå i forbøn for dei levande, og at vi kan be helgenar gå i forbøn for oss. Med referanse til Jakobs brev lærer ein at bøna frå eit rettferdig menneske verkar med stor kraft.^[1] Vidare lærer ein at dei heilage i himmelen er betre plassert enn levande menneske til å gjere dette, sidan dei ikkje er opptekne med jordiske syslar.^[2]

I følgje Bibelen går Jesus i forbøn for menneske som kjem til Gud ved han, ^[3] dessutan kan Den heilage ande gå i forbøn for makteslause menneske. ^[4]

Kristne vert òg oppmode om å be for alle andre menneske, ^[5] og ein kan, som i Hebrearbrevet, be andre om deira forbøn.^[6]