Gadolinium er eit metallisk grunnstoff med kjemisk symbol Gd og atomnummer 64. Det høyrer til dei sjeldne jordartara og lantanida i f-blokka i periodesystemet.
Meir informasjon Generelle eigenskapar, Atomeigenskapar ...
|
|
| Generelle eigenskapar |
Namn, kjemisk symbol,
atomnummer |
Gadolinium, Gd, 64 |
| Kjemisk serie |
Lantanid |
| Gruppe, periode, blokk |
3, 6, f |
| Tettleik, hardleik |
7901 kg/m3, (?) (ikkje SI) |
| Utsjånad |
Sølvkvitt
 |
| Atomeigenskapar |
| Atommasse |
157,25 u (ikkje SI) |
| Atomradius (berekna) |
188 (233) pm |
| Kovalent radius |
161 pm |
| Ioneradius |
108 pm (ladning: +3) |
| van der Waals radius |
(?) pm |
| Elektronkonfigurasjon |
[Xe]6s25d14f7 |
| Elektron per energinivå |
2, 8, 18, 25, 9, 2 |
| Oksidasjonstrinn (oksid) |
+3 (svak base) |
| Krystallstruktur |
Heksagonal |
| Fysiske eigenskapar |
| Tilstandsform |
Fast stoff |
| Smeltepunkt |
1585 K (1312°C) |
| Kokepunkt |
3523 K (3250°C) |
| Molart volum |
19,90 cm3/mol |
| Fordampingsvarme |
359,4 kJ/mol |
| Smeltevarme |
10,05 kJ/mol |
| Damptrykk |
24400 Pa ved 1585 K |
| Ljodfart |
2680 m/s ved 20 °C |
| Diverse eigenskapar |
| Elektronegativitet |
1,20 (Paulings skala) |
| Spesifikk varmekapasitet |
230 J/(kg·K) |
| Elektrisk konduktivitet |
0,736 MS/m |
| Termisk konduktivitet |
10,6 W/(m·K) |
| Ioniseringspotensial |
593,4 kJ/mol
1170 kJ/mol
1990 kJ/mol
4250 kJ/mol |
| Mest stabile isotopar |
Iso-
top |
Naturleg
førekomst |
Halverings-
tid (ikkje SI) |
NM |
NE MeV
(ikkje SI) |
NP |
|---|
|
| 152Gd | 0,20% | 1,08×1014 år | α | 2,205 | 148Sm |
| 154Gd | 2,18% | (stabilt) |
| 155Gd | 14,80% | (stabilt) |
| 156Gd | 20,47% | (stabilt) |
| 157Gd | 15,65% | (stabilt) |
| 158Gd | 24,84% | (stabilt) |
| 160Gd | 21,86% | 1,3×1021 år | 2×β− | (?) | 160Dy |
|
| SI-einingar og STP er brukt unntatt der det er avmerkt |
Lukk
Førekomsten av gadolinium er i gjennomsnitt ca. 6 mg per kg i jordskorpa (ikkje medrekna havet). Det blir framstilt frå mineral som gadolinitt, monazitt og bastnasitt.
Gadolinium er eit superparamagnetisk metall som m.a. vert brukt i jern-legeringar, CD-plater, mikrobølgeovnar, TV-skjermar, og kontrastmiddel for MR-undersøkingar.
