Grazia Deledda

Grazia Deledda (27. september 1871–15. august 1936) var ein italiensk forfattar som i 1926 fekk Nobelprisen i litteratur «för hennes av hög idealitet burna författarskap, som med plastisk åskådlighet skildrat livet på hennes fäderneö och med djup och värme behandlat allmänt mänskliga problem.»^[1][2]

Nobelprisen i litteratur
1926

Grazia Deledda
Pseudonym	Ilia di Saint-Ismael, Ilia di Sant'Ismael, Aman della Rupe
Statsborgarskap	Kongedømet Italia
Fødd	27. september 1871 Nuoro
Død	15. august 1936 (64 år) Roma
Yrke	skribent, lyrikar, romanforfattar, skodespelforfattar, prosaforfatter, novelleforfattar
Sjanger	sjølvbiografi, drama
Ektefelle	Palmiro Madesani
Grazia Deledda på Commons

Liv og virke

Grazia Deledda var fødd i Nuoro på Sardinia. Ho kom frå ein velhavande familie og fekk språkundervisning allereie i barneåra. Som 15-åring fekk ho i 1886 publisert forteljingar og dikt i sardiske aviser. Frå år 1900 budde ho i Roma med to søner og ektemannen Palmiero Madesani, som var statstenestemann i forsvarsdepartementet.

Deledda blir rekna som ei av dei viktigaste naturalistiske forfattarane innan italiensk litteratur. I romanane sine skildrar ho det harde livet til det sardiske folket. Verka er lagnadsromanar der kvinner ofte er sentrale figurar rivne mellom konfliktar om ære, tru og fordommar frå omgjevnaden.^[3] Dei seinare verka utspelar seg i Italia, men knyter likevel an til heimplassen hennar.

I verka hennar kan ein spore påverkning frå Giovanni Verga sin verismo og i blant Gabriele D'Annunzio sin decadentismo.

Verk i utval

Deledda med mann og ein son

• Fior di Sardegna, 1892
• La via del male, 1896a, omarbeidd i 1916
• Il tesoro, 1897
• Elias Portolú, 1900
• Sino al confine, 1910
• Nel deserto, 1911
• Canne al vento, 1913
• Marianna Sirca, 1915
• Annalena Bilsini, 1927

Omsetjingar til norsk

• Hjemve, 1929
• Annalena Bilsini, 1929
• På onde veier, 1928
• Efeuen, 1928
• Siv som svaier i vinden, 1927
• Flukten til Egypten, 1927
• Den ensomme mands hemmelighet, 1925
• Aske, 1925