Herman Scheel

Herman Carsten Johannes Scheel (19. januar 1859–29. september 1956) var ein norsk jurist, høgsterettsjustitiarius 1920-1929, og justisminister 1910–1912.^[1][2]

Herman Scheel
Statsborgarskap	Noreg
Fødd	18. januar 1859 Hamar kommune
Død	29. september 1956 (97 år)
Yrke	dommar, politikar
Tittel	Norsk justisminister
Periode	1910-1912
Føregangar	Johan Castberg
Etterfylgjar	Fredrik Stang
Tittel	Høgsterettsjustitiarius
Periode	1920-1929
Føregangar	Karenus Kristofer Thinn
Etterfylgjar	Paal Berg
Politisk parti	Høgre
Medlem av	Regjeringa Konow
Far	Johan Christian Ræder Scheel

Liv

Scheel var fødd på Hamar. Han blei student i 1876 og cand. jur. i 1881. Etter studieopphald i Berlin og London blei han i 1887 universitetsstipendiat og dosent i rettsvitskap ved universitetet i Kristiania. I 1892 blei han dr. jur., og 1893–1898 var han konstituert som professor medan professor Francis Hagerup var statsråd. 1898–1910 og frå 1912 var han høgsterettsassessor. Han var statsråd og sjef for justisdepartementet (justisminister) i Wollert Konow si regjering frå 1. februar 1910 til 15. februar 1912, for Høgre. Frå 1912 var han dommar i Høgsterett, og frå 1920-1929 Høgsterettsjustitiarius.

Han var gift med Sara Leonore Sandberg og hadde fem born.

Scheel blei utnemnd til kommandør med stjerne av St. Olavs Orden. Han blei også tildelt storkross av Italias kroneorden.^[3]

Bibliografi

• Om egtefællers formuesforhold (1892)
• Forelesninger over norsk tingsræt (1901, 1905)