Krimkrigen

Krimkrigen var ein krig utkjempa frå 1853 til 1856 mellom Russland på den eine sida og eit forbund mellom Frankrike, Storbritannia, Sardinia-Piemonte og Det osmanske riket på den andre. Krigen har namn etter Krimhalvøya, der dei fleste slaga stod, men det blei også kjempa vest i Tyrkia, i Austersjøen, Kvitehavet og i det russiske fjerne Austen.

Krimkrigen
Dato 1854–1856 Stad Krim-halvøya, Balkan, Svartehavet, Austersjøen og Stillehavet Resultat Alliert siger
Partar
Frankrike  Storbritannia  Det osmanske riket  Kongedømet Sardinia	Russland  Bulgarske frivillige

Opptakt

Bakgrunnen til krigen var europeisk maktkamp i Midtausten.^[1] Russland ønskte å auka innverknaden sin på Balkanhalvøya og sikra seg passasje frå Svartehavet til Middelhavet gjennom sundet ved Dardanellane. Ei anna årsak var religiøs strid; tsar Nikolaj I følte seg audmjuka over at osmanarane hadde forbigått den ortodokse kyrkja og gjeve den katolske kyrkja tilgang til heilage stader i Palestina. Russland gjorde krav på retten til å verna ortodokse kristne i det osmanske riket, og dette blei ein meir direkte krigsårsak. Osmanarane stod imot dei russiske krava med støtte frå Storbritannia.^[1] Ein kan også sjå krigen i samband med «det store spelet» der britane og russarane kiva om innverknad i Sentral-Asia.

Krigens gang

'Slaget ved Sinop' av Ivan Ajvazovskij.

Krigen braut ut etter at russarane rykte inn i Donau-fyrstedøma Moldavia og Vallakia på grensa mellom Russland og Det osmanske riket i juli 1853.^[1] I september blei den britiske marinen send til Konstantinopel (Istanbul).^[1] 4. oktober erklærte osmanarane krig mot Russland og byrja ein offensiv i Donau-fyrstedøma.^[1] Seinare same året øydela den russiske svartehavsflåten store delar av den tyrkiske flåten ved Sinop.^[1]

3. januar 1854 sigla franske og britiske marineskip inn i Svartehavet for å verna osmansk transport. 28. mars erklærte dei to landa krig mot Russland.^[1] I juli måtte dei russiske styrkane trekka seg ut av Donau-fyrstedøma, som så blei okkupert av Austerike.^[1] I september gjekk dei allierte i land på den russiske Krimhalvøya.^[1] Hovudslaga i krigen blei utkjempa rundt den russiske flåtebasen ved Sevastopol, der den russiske svartehavsflåten høyrde heime. Byen var omlægra frå september 1854 til september 1855. Viktige slag dette året fann stad ved Alma og Balaklava i september og ved Inkerman i november.^[1] I Austersjøen blei festningen Sveaborg bomba.

Kongedømet Sardinia sende 10 000 soldatar etter å ha gått med i krigen 26. januar 1855. I september tok franske stykar Malakhov, eit viktig forsvarspunkt for russarane. 11. september evakuerte russarane Sevastopol etter å ha øydelagd festningsverka og skipa der.^[1]

Etterspel

Krigen slutta etter det russiske nederlaget ved Sevastopol den 11. september 1855, under trugsmål om at også Austerrike ville kjempa mot Russland.^[1] Ein førebels fredsavtale blei inngått 1. februar 1856. Tsar Aleksander II, som hadde overteke styret då faren Nikolaj I døydde 2. mars, underskreiv fredsavtalen ved Paris-kongressen den 30. mars 1856. Russland mista fleire territorium og Donau og Svartehavet blei opna for internasjonal skipsfart. Det osmanske riket fekk tilbake nominelt herredøme over Donau-fyrstedøma og Åland blei demilitarisert.

71st Highlanders fotografert av Roger Fenton i 1856.

Verknader

Krimkrigen var eit ledd i utviklinga av moderne krigføring, gjennom taktisk bruk av jernbane og telegraf, sjukepleie, gjennom arbeidet til Florence Nightingale og Mary Seacole og nyhendereportasje gjennom krigskorrespondentar som William Russell og fotografar som Roger Fenton. Sivile langt unna kunne følgja nesten direkte med på krigshandlingane og tilstanden til soldatane. I Storbritannia fall regjeringa Aberdeen gjennom eit mistillitsforslag^[2] i 1855 etter at statsministeren ikkje ville gå med på ein plan om å halda fram med krigen.^[3]

Leiinga på begge sider var særs dårleg, og sjukdom var ein av dei større dødsårsakene under krigen.^[1] Blant dei best kjende hendingane frå Krimkrigen er det fåfengde åtaket til den lette brigaden frå den britiske hæren, som blei vidkjend mellom anna gjennom Alfred Tennyson sitt dikt «The Charge of the Light Brigade».

Finlandshette fekk namnet «balaklava» som følgje av Krimkrigen etter å ha blitt strikka og send til britiske soldatar der.

Slag under Krimkrigen

• Slaget ved Sinope
• Slaget ved Alma
• Omleiringa av Sevastopol
• Slaget ved Balaklava
• Slaget ved Inkerman
• Slaget ved Eupatoria
• Omleiringa av Taganrog
• Slaget ved Tsjernaja
• Omleiringa av Kars
• Slaget ved Kinburn

Bakgrunnsstoff

Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Krimkrigen