Krimkrisa i 2014

Krimkrisa i 2014, òg kjend som Krim-konflikten i 2014, er ein konflikt om den nasjonale statusen til Krimhalvøya som eskalerte i slutten av februar 2014, då den russiskvennlege presidenten av Ukraina, Viktor Janukovytsj, vart avsett etter demonstrasjonar og blodige opprør i den ukrainske hovudstaden Kiev.^[22] Etter at Viktor Janukovitsj vart avsett som president, sette Vladimir Putin i verk ei militærøving i det vestlege Russland for å testa beredskapen.^[23]

Krigen i Ukraina
Dato 20. februar 2014–19. mars 2014 (24 dager) Stad Krimhalvøya og Sevastopol i Ukraina Resultat Russisk annektering av Krim
Partar
Krim Aksjonov-regjeringar Krimske sjølvforsvarsgrupper Sevastopol Pro-russiske militantar[1] Støttande organisasjonar på Krim: Russisk eining (politisk parti)[2] Tidlegare medlemmer av den no oppløyste ukrainske opprørspolitistyrken Berkut[3] Avhoppa personell frå det ukrainske forsvaret (krimsk utsegn)[4]  Russland[5][6] Svartehavsflåten 31. luftborne gardebrigade[7] Militær etterretningsteneste[7] Spesialbataljonen Vostok[7] 22. uavhengige Spetsnaz-gardebrigade[7] Kuban-kosakkar[8][9] Nattulvene[10]	Ukraina Jatsenjuks regjering Det ukrainske forsvaret Dei ukrainske bakkestyrkane Den ukrainske marinen[11] Parlamentariske parti Regionpartiet Fedrelandsforbundet Svoboda UDAR Ukrainas kommunistiske parti Nasjonalforsamlinga til krimtatarane[12] Mejlis, det utøvande organet til krimtatarane Støtte:  USA[13]  EU
Kommandantar
Sergej Aksjonov Volodymyr Konstantinov Rustam Temirgaliev Denis Berezovskyj Aleksej Tsjalyj Pavel Gubarev  Russland Vladimir Putin  Russland Dmitrij Medvedev  Russland Sergej Sjojgu  Russland Valerij Gerasimov  Russland Igor Sergun  Russland Aleksandr Vitko	Ukraina Oleksandr Turtsjynov  Ukraina Arsenij Jatsenjuk  Ukraina Andrij Parubij  Ukraina Arsen Avakov  Ukraina Valentyn Nalivajtsjenko  Ukraina Serhij Kunitsjin  Ukraina Igor Teniokh  Ukraina Mikhajlo Kutsin  Ukraina Serhij Hajduk  Ukraina Dmitro Jarosj Mustafa Dzjemilev Refat Tsjubarov
Styrkar
Demonstrantar 20 000 (Sevastopol)[14][15] 5 000 (Simferopol)[16] Frivillige einingar[17] 5 000 (Sevastopol) 1 700 (Simferopol) Avhoppa ukrainske forsvarsstyrkar 6 000 (anslag fra Krim)[4] Russisk infanteri 6 000–28 000 Bevæpnede opprørarar 300	Demonstranter 4 000–10 000 (Simferopol)[2][16] Ukrainske forsvarsstyrkar Om lag 5 000 soldater[18] Rekruttering og mobilisering av reservestyrker ble iverksatt
Tap
Ingen	1 drepne, 2 skadde[19][20][21] Om lag 100-200 ukrainske marinesoldatar blei haldne tilbake av russiske styrkar, saman med nesten heile den ukrainske flåten

Det russisktalande folkesetnadsfleirtalet på Krim, som i stor grad hadde vore lojale til den avsette president Viktor Janukovitsj, gjorde deretter politisk opprør og fekk ifølgje vestlege kjelder militær hjelp frå Russland, som på si side tilbakeviste å ha gjeve slik støtte.^[24]

Sjå òg

• Krimhalvøya
• Russisk historie
• Ukrainsk historie
• Krim-tatarar