Ny-Frankrike

Statthalderskapet Ny-Frankrike (fransk Vice-royauté de Nouvelle-France) var området som Frankrike koloniserte i Nord-Amerika, i perioden som startar med utforskinga til Jacques Cartier av St. Lawrence-elva i 1534, til Ny-Frankrike vart avstått til Spania og Storbritannia i 1763. På det største i 1712 (før Utrecht-traktaten) dekte Ny-Frankrike området frå Newfoundland til Rocky Mountains, og frå Hudsonbukta til Mexicogolfen. Området vart så delt i fem koloniar, kvar med sitt eige styre: Canada, Acadia, Hudsonbukta, Newfoundland, (Plaisance) og Louisiana. Utrecht-traktaten gjorde at Frankrike gav opp krava på fastlandsdelen av Acadia, Hudsonbukta og Newfoundland, og oppretta kolonien Île Royale (Cape Breton-øya) som etterfølgjaren til Acadia.^[1]

Vice-royauté de Nouvelle-France Statthaldarskapet Ny-Frankrike
Fransk koloni
1534-1763 ↓
Flagg Våpen
Plasseringa til Ny-Frankrike
Hovudstad	Quebec
Språk	Fransk
Religion	Romersk-katolsk
Styreform	Monarki
Konge
- 1663-1715	Ludvig XIV
- 1715-1763	Ludvig XV
Historie
- Kongeleg kontroll	1663
- Kapituleringa til Quebec	1759
- Kapituleringa til Montreal	1760
- Paris-traktaten i 1763	10. februar 1763
Valuta	Livre
Etterfølgjarar Provinsen Quebec (1763-1791) Nova Scotia Rupert's Land øya Newfoundland Louisiana i Ny-Spania

I dag er det berre øygruppa Saint-Pierre og Miquelon av Ny-Frankrike som framleis er under fransk kontroll.