Perovskitt

Perovskitt er eit relativt sjeldan mineral på jordoverflata. Farge gul, brun eller svart. Det krystalliserer rombisk (pseudokubisk) og er eit kalsiumtitanoksid med formel CaTiO₃. Det er funne i syenittpegmatitt ved Langesundsfjorden og i Nordland.

Perovskitt
Generelt
Kategori	Oksydmineral
Kjemisk formel	CaTiO3
Strunz-klassifisering	04.CC.30
Identifikasjon
Molekylvekt	135.96
Farge	Svart, raudbrun, bleik gul, gulaktig oransje
Krystallform	Pseudokubisk – krystallar syner kubisk kontur
Krystallsystem	Ortorombisk (2/m 2/m 2/m) Romgruppe: Pnma
Tvilling	komplekse penetrerande tvillingar
Kløyv	[100] god, [010] god, [001] god
Brot	Muslig
Mohs hardleiksskala	5–5.5
Glans	Diamantaktig til metallisk; kan vere matt
Strekfarge	gråaktig kvit
Transparens	Gjennomsiktig til ugjennomsiktig
Spesifikk vekt	3.98–4.26
Optiske eigenskapar
Optiske eigenskapar	Toaksa (+)
Brytingsindeks	nα=2.3, nβ=2.34, nγ=2.38
Andre eigenskapar	ikkje-radioaktiv, ikkje-magnetisk
Kjelder	[1][2][3][4][5][6][7][8]

Perovskitt vart først skildra i 1839 frå ein førekomst Atsjmatovsk-gruva i Nazyamskijefjella i Tsjeljabinsk oblast i Uralfjella i Russland. Mineralet vart namngjeve av Gustav Rose etter den russiske mineralogen Lev Perovski (1792–1856).^[2][9]

Liknande mineral

Dysanalytt er ein niobhaldig varietet, medan loparitt inneheld lantanoider og natrium i staden for kalsium (kjent frå syenittpegmatitt i Lågendalen ved Larvik).

Magnesiumsilikat med formel MgSiO₃er kjent i naturen som pyroksenmineralet enstatitt . Ved høge trykk vil denne og òg olivingruppas samansetjing (Mg,Fe)Si₂O₄kunne opptre med perovskittstruktur, og ein slik fase blir anteke å vere utbreidd i Mantelen til jorda i eit djup frå 660 KM og nedover. Perovskitt antakast å dominere gjennom Jorda si indre mantel heilt ned til eit par hundre kilometer over grensa mot jordkjernen og oppfattast i dag som jordklodens mest utbreidde mineral.