Eine kleine Nachtmusik

Serenade nr. 13 for strykarar i G-dur, K. 525 vart skriven av Wolfgang Amadeus Mozart i 1787. Verket er meir kjend under namnet Eine kleine Nachtmusik. Den tyske tittelen tyder «ein liten serenade», men vert ofte omsett meir unøyaktig til «litt nattmusikk»^[1] Verket er skriven for eit kammerensemble med to fiolinar, bratsj, og cello og stundom kontrabass, men vert ofte framført av eit strykeorkester.^[2]

Serenade nr. 13
Eine kleine Nachtmusik

K. 525 Serenade av Wolfgang Amadeus Mozart
Sjanger	Orkestermusikk
Periode	Wienerklassisismen
Komponert	1787
Typisk lengd	23:48
Satsar/akter	4
Toneart	G-dur
Instrumentering	fiolin, bratsj, cello, kontrabass

Komposisjon og mottaking

Serenaden vart gjort ferdig i Wien den 10. august 1787,^[2] kring tida då Mozart arbeidde på den andre akta av operaen Don Giovanni.^[3] Det er ikkje kjend kvifor stykket vart komponert.^[4] Hildesheimer (1991, 215), skriv at dei fleste serenadane til Mozart vart skrivne på bestilling.

Den kjende tittelen på verket kjem frå Mozart sjølv, som nytta dette namnet i den personlege katalogen hans. Verket vart først publisert kring 1827, lenge etter Mozart var død, av Johann André i Offenbach am Main.^[2] Det hadde blitt seld til denne forleggaren i 1799 av enka til MozartConstanze, i lag med mange andre av komposisjonane til ektemannen.

I dag er serenaden mykje spelt og både Jacobson (2003, 38) og Hildesheimer (1992, 215) meiner at serenaden er det mest populære av alle verka til Mozart.^[5]

Satsar

Verket har fire satsar:

1. Allegro
2. Romanze: Andante
3. Menuetto: Allegretto
4. Rondo: Allegro