Symfoni nr. 39 av Mozart

Symfoni nr. 39 i Ess-dur av Wolfgang Amadeus Mozart, K. 543, vart skriven ferdig den 26. juni 1788.^[1]

Symfoni nr. 39 i Ess-dur

K. 543 Symfoni av Wolfgang Amadeus Mozart
Periode	Wienerklassisismen
Komponert	26. juni 1788
Typisk lengd	28:25
Satsar/akter	4
Toneart	Ess-dur

Komposisjon og premiere

Den 39. symfonien er den første av dei tre siste symfoniane som Mozart komponerte i rask rekkefølgje sommaren 1788. Nr. 40 vart ferdig den 25. juli og nr. 41 den 10. august.^[1] På same tid skreiv Mozart pianotrioane sine i E- og C-dur, hans sonate facile, og ein fiolin-sonatina. Mozart-biografen Alfred Einstein har indikert at Mozart tok Michael Haydn sin Symfoni nr. 26, i same toneart, og nytta som utgangspunkt.^[2]

Ein er ikkje sikker på når verket hadde premiere, eller om det vart framført i det heile medan Mozart levde.

Instrumentering og satsar

Symfonien er skriven for fløyte, to klarinettar, fagottar, horn og trompetar, pauke og strykarar, og består av fire satsar:

1. Adagio, 2/2 – Allegro, 3/4
2. Andante con moto, 2/4
3. Menuett: Trio, 3/4
4. Allegro, 2/4