Auton (Erau)

Auton (Octon en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Vilatge d'Occitània

Auton Octon
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Mercat a Auton en 2012.
Armas
Geografia fisica
Coordenadas	43° 39′ 18″ N, 3° 18′ 12″ E
Superfícia	21,81 km²
Altituds  · Maximala  · Mejana  · Minimala	700 m 190 m 134 m
Geografia politica
País	Lengadòc
Estat	França
Region 76	Occitània
Departament 34	Erau
Arrondiment 342	Lodeva
Canton 3416	Clarmont d'Erau (Lunaç abans 2015)
Intercom 243400355	CC de Clarmontés
Cònsol	Bernard Coste (2020-2026)
Geografia umana
Populacion Populacion totala (2018)	525 ab. Evolucion de la populacion 537 ab.
Densitat	21,82 ab./km²
Autras informacions
Gentilici	Octonais (en francés)
Còde postal	34800
Còde INSEE	34186

Se pronóncia localament Aloton/Aroton.

Geografia

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Comunas a l'entorn.

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de Auton

Lunaç	La Valeta	Lo Puòg Cèlas
Dian e Valquièiras		Clarmont d'Erau Liausson
Brenaç	Merifonts Salasc	Morese

Toponimia

Auton

La prononciacion es [ou'tu], diferenta de la donada en introduccion. Las fòrmas ancianas son : [ecclesiam] de Othone en 1162, S. Stephani de Othone en 1240, ecclesia S. Stephani de Otone (varianta : Othone) en 1252, ecclesia S. Stephani de Othone en 1484, de Octone al sègle XVI, l'esglise d'Hoton en 1626, Otton en 1722, Acton en 1740-60, Octon en 1740-60 e en 1770-72 (mapa de Cassini). Segon Hamlin, Auton ven de l'escais-nom latin Otho, al locatiu-ablatiu (Othone) e sense sufixe. Auton èra una proprietat galloromana^[1]. Othone poiriá menar a Auton ? Los Féniés seguisson Hamlin e prepausan un nom d'òme Otho(n)^[2].
Dauzat e Rostaing citan las fòrmas ancianas (tiradas del marrit diccionari topografic d'Eugène Thomas e que correspondon en realitat a un luòc desparegut de Magalaç, Santa Magdalena d'Octavian) pagus Octavianis, en 893, de Octabianis, en 1323, çò que fa que prepausan un nom latin Octavius amb lo sufixe -anum; mas per la fòrma actuala, contradictòria amb las atestacions, l'explica per un compausat mixte, octo- + -magos, « mercat », que donariá « lo mercat de l'ochen milliari » ^[3]; per Xavier Delamarre, s'agís d'*ougtu-magos > *ōctu-magos, « mercat d'ivèrn », amb una reinterpretacion de la finala^[4], comprene que la finala en -òm es passada al tipe mai corrent -on e la nasala a poscut s'amudir. La sola dificultat es lo passatge per *ōctu-magos qu'auriá menat regularament a Och-. Cal donc supausar una conservacion del diftongue Ou- (passat a Au- per dissimilacion tardiva).
Las autras prononciacions occitanas Aloton o Aroton (rotacizacion del precedent) parton probablament d'una autra, Auton. Auton fa creire que lo nom es Lo Ton, d'aquí una aglutinacion de la preposicion : a Lo Ton (una fòrma que sembla çaquelà un chic forçada e de caractèr administratiu dins son intencion) > Aloton. Se lo nom foguèt un moment Oton, suposicion pas de las mai versemblablas, l'aglutinacion de la preposicion a menariá a Auton.

Sant Martin de las Combas

Las fòrmas ancianas son : ecclesiam S. Martini de Combis en 1123, ecclesia S. Martin de Cumbis en 1252, de S. Martino de Combis en 1344, prioratum S. Martini de Cumbis, ecclesia S. Martini de Cumbis en 1484, S. Martini de Combis, al sègle XVI, Sainct Martin de Combes en 1568, S. Martin en 1613, S. Martin des Combes en 1622, St Martin de las Combes en 1643, St Martin de Combes en 1740-60, St Martin des Combes en 1770-72 (mapa de Cassini)^[5].
Sant Martin es un agiotoponime : es un nom de luòc que fa referéncia a un nom de sant, Sant Martin de Tors, evangelizator de la Gàllia al sègle IV, avesque de Tors ^[6],[7]. Lo vilatge es al cap d'una comba nòrd-oèst sud-èst, çò que deu èsser la motivacion del determinant.

L'Ausièira

Las fòrmas ancianas son : castrum de Elzeria en 1145, 1157, 1162, 1188, 1210, castro de Lezara en 1188, priori de Euseria en 1250, castri de Elzeria en 1264, vicarius perpetuus S. Johannis de Euseria, al sègle XIV, de Lauseria en 1344, ecclesia S. Johannis de Euzeria en 1484, Lauziere en 1620, Louziere en 1622, Leujière en 1627, Lieuziere en 1643, [église] de Lauzieres en 1740-60, Leuziere et Octon en 1740-60, Lieuziere (corregit en : Lieusere) Acton en 1740-60, Lauzieres en 1770-72 (mapa de Cassini). Lauzières (en francés) es *L'Ausièira (nom probable), un bòsc d'euses, una euseda. L'euse (quercus ilex), del latin īlicem, èra l'esséncia principala de la forèst [bas-]lengadociana primitiva^[8].

Rovinhac

Las fòrmas ancianas son : [ecclesiam] de Ruviniacho en 1162, Beate Marie de Roviniaco en 1250, ecclesia S. Marie de Roviniaco (varianta : Roveniaco) en 1250, de Rovinhaco en 1393, de Roviniaco en 1484, [eglise] de Roubignac en 1740-60, Roubiniac Succ en 1770-72 (mapa de Cassini)^[9].
Rovinhac es sus la mapa de Cassini coma parròquia sucursala, ara demòra pas que la glèisa romanica. Es d'origina antica, format d'un nom latin d'òme, Rubinius (segon d'exemples semblables fornits per Dauzat e Rostaing^[10]), atestat, Rubenius segon Frank R. Hamlin^[9], amb lo sufixe celtic -*acon. Seriá lo nom d'una proprietat qu'aviá per mèstre Rubinius o Rubenius. I a un autre Rovinhac, dins la comuna d'Avèna, tanben parròquia sucursala sus la mapa de Cassini e tanben d'autres dins lo departament; cap d'eles es pas comuna, fòrça son abandonats o redusits a una glèisa sola. Azard ?

Istòria

• Entre 1790 e 1794, Lauzières (nom francés) foguèt annexat a Auton. En 1964, ne foguèt aital per Saint-Martin-des-Combes (Sant Martin de las Combas) ^[11]. L'Ausièira (nom supausat), situat sus un travèrs, accessible per un camin escalabrós que ven d'Auton, es un vilatge abandonat e arroïnat.

Administracion

Lista dels cònsols successius

Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2008	2026	Bernard Coste	sense etiqueta	retirat de l'ensenhament
març de 2001	2008	Guilhem Darde
abans 1981	?	Jacques Vigne	divèrs esquèrra
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

• Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Lunaç; es ara del canton de Clarmont d'Erau.

Demografia

modificar « persona »  v · d · m  Evolucion demografica Populacion comunala actuala (2013): 476, totala: 480
1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
486	596	636	652	698	610	607	602	604
1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
616	577	551	529	515	540	514	506	503
1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
507	528	505	416	413	359	349	370	314
1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2007	2008
274	253	220	243	350	397	408	415	427 434
2009	2010
440 447	453 459
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE Evolucion de la populacion 1962-2008

• En 2018 la populacion èra de 525 abitants e la densitat èra de 24,07 ab/km².

Demografia Sant Martin de las Combas

modificar « persona »  v · d · m  Evolucion demografica Populacion comunala actuala (2013): 476, totala: 480
1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
43	44	44	40	34	46	56	43	43
1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
51	48	37	43	39	38	34	39	37
1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
33	43	45	27	27	21	21	18	9
1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2007	2008
12				Cercar	Cercar	408	415	427 434
2009	2010
440 447	453 459
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE Evolucion de la populacion 1962-2008

• Las donadas de la drecha del grafic son las de la comuna entièira d'Auton

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Veire tanben

• Comunas d'Erau

Ligams extèrnes