Eissit d'una familha de la noblesa, filh del pintre Gilbert de Severac, Deodat de Séverac faguèt sos estudis à Tolosa, puèi a Schola Cantorum de París, ont venguèt lo disciple de Vincent d'Indy e d'Albéric Magnard. Estudièt l'òrgue amb Alexandre Guilmant e venguèt l'assistent d'Isaac Albéniz. Fòrça tenent de sas racinas, s'installèt en Lengadòc, ont atirèt apuèi d'artistas coma Manolo Hugué, qu'encontrèt a París.

En 1900, escriguèt de poèmas sinfonics sur las sasons. Faguèt de melodias per las poesias de Baudelaire e de Verlaine e tanben de vèrses occitans e compausèt de musica corala amb arrengaments de tèxtes en catalan. Escriguèt doas opèras, Le Cœur du moulin, creada al Opéra-Comique de Paris lo 8 de decembre de 1909, e Héliogabale, creada a las Arenas de Besièrs en 1910 amb l'introduccion de la cobla catalana, grop d'instruments jogant las primes e los tenores (instruments de fusta semblant lo flaviòl). Sa musica per piano, d'estil fòrça personal, es sovent imatjada e colorada, coma dins lo Chant de la Terre, que descriu las amors rusticas, o las pèças En Languedoc e Baigneuses au soleil. La seguida Cerdaña, son cap d'òbra, illustra son amor pel territòri miègjornal.

Deodat de Severac èra lo cantoral d'una musica regionala e sostenguèt, en 1907, una tèsi sus La Centralisation et les petites chapelles. Claude Debussy diguèt que «sa musica sent bon».

Fichièr àudio
En vacances
noicon
De dificultats per utilizar aqueles mèdias ? De dificultats per utilizar aqueles mèdias ?
modificar

Biografia

Òbras principalas

Bibliografia

Ligams extèrnes