ਉਰੂਬ

ਪਰੂਤੋਲੀ ਚਲੱਪੁਰਾਤੂ ਕੁਟੀਕ੍ਰਿਸ਼ਨਨ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਕਲਮ ਨਾਮ ਉਰੂਬ ( Malayalam: ഉറൂബ് ; 1915 – 1979) ਮਲਿਆਲਮ ਸਾਹਿਤ ਦਾ ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਨਾਰੀਵਾਦੀ ਲੇਖਕ ਸੀ। ਬਸ਼ੀਰ, ਤਕਸ਼ੀ ਸ਼ਿਵਸ਼ੰਕਰ ਪਿੱਲੈ, ਕੇਸ਼ਵਦੇਵ ਅਤੇ ਪੋਟੇਕੱਟ ਦੇ ਨਾਲ, ਵੀਹਵੀਂ ਸਦੀ ਦੌਰਾਨ ਮਲਿਆਲਮ ਦੇ ਅਗਾਂਹਵਧੂ ਲੇਖਕਾਂ ਵਿੱਚ ਗਿਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਨਾਵਲਾਂ ਜਿਵੇਂ ਸੁੰਦਰਿਕਲਮ ਸੁੰਦਰਨਾਰਮ ਅਤੇ ਉਮਾਚੂ, ਰਚਿਯਾਮਾ ਵਰਗੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫਿਲਮ ਅਵਾਰਡ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਪਹਿਲੀ ਮਲਿਆਲਮ ਫੀਚਰ ਫਿਲਮ ਨੀਲਾਕੁਇਲ ਸਮੇਤ ਕਈ ਮਲਿਆਲਮ ਫਿਲਮਾਂ ਦੇ ਸਕ੍ਰੀਨਪਲੇ ਲਿਖਣ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਕੇਂਦਰੀ ਸਾਹਿਤ ਅਕੈਡਮੀ ਅਵਾਰਡ ਅਤੇ ਨਾਵਲ ਲਈ ਉਦਘਾਟਨੀ ਕੇਰਲ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਸਮੇਤ ਕਈ ਸਨਮਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ ਸੀ।

ਜੀਵਨੀ

ਪੀ. ਕੁਟੀਕ੍ਰਿਸ਼ਨਨ ਦਾ ਜਨਮ 8 ਜੂਨ, 1915 ਨੂੰ ਕਰੁਣਕਾਰਾ ਮੈਨਨ ਅਤੇ ਪਾਰਕੁੱਟੀ ਅੰਮਾ ਦੇ ਘਰ ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤ ਦੇ ਕੇਰਲਾ ਰਾਜ ਦੇ ਮਲੱਪਪੁਰਮ ਜ਼ਿਲੇ ਵਿੱਚ ਪੋਨਾਨੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਪੱਲਪਰਾਮ ਵਿਖੇ ਹੋਇਆ ਸੀ।^[1] ਉਸਦੀ ਮੁਢਲੀ ਵਿਦਿਆ ਏ.ਵੀ. ਹਾਈ ਸਕੂਲ, ਪੋਨਾਨੀ ਵਿਖੇ ਹੋਈ ਸੀ ਅਤੇ ਦਸਵੀਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੇ ਛੇ ਸਾਲ ਯਾਤਰਾ ਕੀਤੀ, ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਵੱਖ ਵੱਖ ਥਾਵਾਂ ਤੇ ਕੰਮ ਕੀਤਾ।^[2] ਇਸ ਮਿਆਦ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਉਸਨੇ ਨੀਲਗਿਰੀ ਪਹਾੜੀਆਂ ਤੇ ਇੱਕ ਚਾਹ ਅਸਟੇਟ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਟੈਕਸਟਾਈਲ ਫੈਕਟਰੀ ਅਤੇ ਕੇ ਆਰ ਬ੍ਰਦਰਜ਼ ਪ੍ਰਿੰਟਰਜ, ਕਾਲੀਕੱਟ, ਮੰਗਲੋਧਯਾਮ ਮਾਸਿਕ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਅਤੇ 1954 ਵਿੱਚ ਆਲ ਇੰਡੀਆ ਰੇਡੀਓ (ਏਆਈਆਰ) ਦੇ ਕਾਲੀਕੱਟ ਸਟੇਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਨਿਯੁਕਤ ਹੋ ਗਿਆ।^[3] 1975 ਵਿੱਚ ਏਆਈਆਰ ਦੇ ਨਿਰਮਾਤਾ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਤੋਂ ਸੰਨਿਆਸ ਲੈਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੇ 1976 ਵਿੱਚ ਮਲਿਆਲਾ ਮਨੋਰਮਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੁਝ ਹਫ਼ਤੇ ਕੁੰਕੁਮ ਹਫਤਾਵਾਰੀ ਦੇ ਸੰਪਾਦਕ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਮਲਾਲਾ ਮਨੋਰਮਾ ਹਫਤਾਵਾਰੀ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਾਪੋਸ਼ੀਨੀ ਦੇ ਮੁੱਖ ਸੰਪਾਦਕ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾਕ਼ ਉਸਨੇ ਕੇਰਲ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਵੀ ਰਿਹਾ।

ਕੁਟੀਕ੍ਰਿਸ਼ਨਨ ਨੇ 1948 ਵਿੱਚ ਏਡਾਸਰੀ ਗੋਵਿੰਦਨ ਨਾਇਰ ਦੀ ਭਰਜਾਈ ਦੇਵਕੀ ਅੰਮਾ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ।^[1] 10 ਜੁਲਾਈ, 1979 ਨੂੰ ਉਸ ਦੀ 64 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਸਦਾ ਇਲਾਜ ਸਰਕਾਰੀ ਮੈਡੀਕਲ ਕਾਲਜ, ਕੋਟਯਾਮ ਵਿੱਚ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ।^[2]

ਸਾਹਿਤਕ ਅਤੇ ਫਿਲਮੀ ਕਰੀਅਰ

ਕੁਟੀਕ੍ਰਿਸ਼ਨਨ 1930, ਜੋ ਕਿ ਸੀ ਪੋਨਾਨੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਾਹਿਤਕ ਸਮੂਹ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਏਡਾਸਰੀ ਗੋਵਿੰਦਨ ਨਾਇਰ, ਕੁਟੀਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਮਾਰਾਰ, ਅਕੀਤਮ, ਕਦਾਵਾਨਦ ਕੁਟੀਕ੍ਰਿਸ਼ਨਨ, ਅਤੇ ਮੁਤੇਦਾਤ ਨਾਰਾਇਣਨ ਵੈਦਯਾਰ ਇਸਦੇ ਅਤੇ ਇਸ ਵਾਰ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਛੋਟੀ ਕਹਾਣੀ, ਵੇਲਕਕਰੀਯੁਡੇ ਚੱਕਨ ਲਿਖੀ।^[4] ਉਸਨੇ ਕਲਮੀ ਨਾਮ, ਉਰੂਬ, ਰੱਖਿਆ ਜਿਸ ਦਾ ਅਰਥ ਫ਼ਾਰਸੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਸਦੀਵੀ ਜਵਾਨੀ ਅਤੇ ਅਰਬੀ ਵਿੱਚ ਸਰਘੀ ਵੇਲਾ ਹੈ।^[5] ਇਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਲੇਖ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਸੀ ਜੋ ਉਸਨੇ ਮਲਿਆਲਮ ਸਿਨੇਮਾ ਦੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸੰਗੀਤ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਕੇ. ਰਾਘਵਨ ਬਾਰੇ ਲਿਖਿਆ ਸੀ। ਸੰਗੀਤ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਉਸ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ ਇਸ ਕਰਕੇ ਪਛਾਣ ਛੁਪਾਉਣ ਲਈ ਇਹ ਲੋੜ ਪਈ ਸੀ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਹ ਕਲਮੀ ਨਾਮ ਜਾਰੀ ਰਿਹਾ।^[6] ਉਸ ਦੀ ਪਹਿਲਾ ਕਹਾਣੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਨੀਰਚਲੁਕਲ 1945 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਉਸਦਾ ਪਹਿਲਾ ਨਾਵਲ ਅਮੀਨਾ, ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਹੋਇਆ। ਉਸ ਦੇ 8 ਨਾਵਲ, 27 ਲਘੂ ਕਹਾਣੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ, ਤਿੰਨ ਨਾਟਕ, 3 ਕਾਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਅਤੇ ਤਿੰਨ ਲੇਖ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਉਸ ਦੀਆਂ ਸਮੁੱਚੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।^[7] ਉਮਾਚੂ 1954 ਵਿੱਚ, ਮਿੰਦਾਪੇਨੂ, 1956 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਅਤੇ ਸੁੰਦਰਿਕਲਮ ਸੁੰਦਰਨਾਰਮ ਨਾਵਲ 1958 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਛੋਟੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਗੋਪਾਲਨ ਨੈਰੂਦੇ ਤੱਦੀ, ਰਚਿਯੰਮਾ ਅਤੇ ਤੂਰਨਿੱਟ ਜਲਕਮ ਉਸ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਰਚਨਾਵਾਂ ਹਨ। ਐਮ. ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਨ ਨਾਇਰ, ਇੱਕ ਮਸ਼ਹੂਰ ਮਲਿਆਲਮ ਸਾਹਿਤ ਆਲੋਚਕ, ਰਚੀਯਮਾਂ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵ ਸਾਹਿਤ ਦੀਆਂ ਸਰਬੋਤਮ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਗਿਣਦਾ ਹੈ।^[8] ਉਮਾਚੂ ਦਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ, ਦਿ ਬੀਲਵਡ, ਸਿਰਲੇਖ ਹੇਠ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।^[9] ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਈ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਮਜ਼ਬੂਤ ਔਰਤ ਪਾਤਰ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਜੈਂਡਰ ਬਰਾਬਰੀ ਦੇ ਸਮਰਥਕ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਤਿੰਨ ਕਵਿਤਾ ਸੰਗ੍ਰਹਿ, ਅੰਕਵੀਰਨ, ਮੱਲਨਮ ਮਾਰਨਾਵਮ ਅਤੇ ਅਪੂਵਿੰਟ ਲੋਕਮ ਬਾਲ ਸਾਹਿਤ ਹਨ ਅਤੇ ਮਲਿਆਲਮ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਵਿਧਾ ਦੇ ਮਹਾਨ ਲੇਖਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।