ਖਸ਼ਾਬਾ ਦਾਦਾਸਾਹਿਬ ਜਾਧਵ

ਖਸ਼ਾਬਾ ਦਾਦਾਸਾਹੇਬ ਜਾਧਵ (ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ: Khashaba Dadasaheb Jadhav; 15 ਜਨਵਰੀ, 1926 - 14 ਅਗਸਤ, 1984) ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਐਥਲੀਟ ਸੀ। ਉਹ ਇੱਕ ਪਹਿਲਵਾਨ ਵਜੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਨੇ 1952 ਦੇ ਹੇਲਸਿੰਕੀ ਵਿੱਚ ਗਰਮੀਆਂ ਦੇ ਓਲੰਪਿਕ ਵਿੱਚ ਕਾਂਸੀ ਦਾ ਤਗਮਾ ਜਿੱਤਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਸੁਤੰਤਰ ਭਾਰਤ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਅਥਲੀਟ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਓਲੰਪਿਕ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਤਗਮਾ ਜਿੱਤਿਆ।^[1]

ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਭਾਰਤ ਅਧੀਨ 1900 ਵਿੱਚ ਅਥਲੈਟਿਕਸ ਵਿੱਚ ਦੋ ਚਾਂਦੀ ਦੇ ਤਗਮੇ ਜਿੱਤਣ ਵਾਲੇ ਨੌਰਮਨ ਪ੍ਰਿਚਰਡ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਖਸ਼ਾਬਾ ਓਲੰਪਿਕ ਵਿੱਚ ਤਗਮਾ ਜਿੱਤਣ ਵਾਲੀ ਸੁਤੰਤਰ ਭਾਰਤ ਦਾ ਪਹਿਲੀ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਅਥਲੀਟ ਸੀ।^[2] ਖਸ਼ਾਬਾ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿਚ, ਭਾਰਤ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਫੀਲਡ ਹਾਕੀ, ਫੀਲਡ ਹਾਕੀ ਵਿੱਚ ਸੋਨੇ ਦੇ ਤਗਮੇ ਜਿੱਤਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਇਕਲੌਤਾ ਓਲੰਪਿਕ ਤਮਗਾ ਜੇਤੂ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਦੇ ਪਦਮ ਪੁਰਸਕਾਰ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ। ਖਸ਼ਾਬਾ ਉਸਦੇ ਪੈਰਾਂ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਨਿਰਭਰ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਹੋਰ ਪਹਿਲਵਾਨਾਂ ਤੋਂ ਵੱਖਰਾ ਸੀ। ਇੰਗਲਿਸ਼ ਕੋਚ ਰੀਸ ਗਾਰਡਨਰ ਨੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਇਹ ਗੁਣ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ 1948 ਦੀਆਂ ਓਲੰਪਿਕ ਖੇਡਾਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸਿਖਲਾਈ ਦਿੱਤੀ।

ਬਚਪਨ

ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਰਾਜ ਦੇ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਸਤਾਰਾ ਦੇ ਕਰਾਦ ਤਾਲੁਕ ਦੇ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਗੋਲੇਸ਼ਵਰ ਵਿੱਚ ਜੰਮੇ, ਕੇ ਡੀ ਜਾਧਵ ਇੱਕ ਮਸ਼ਹੂਰ ਪਹਿਲਵਾਨ ਦਾਦਾਸਾਹ ਜਾਧਵ ਦੇ ਪੰਜ ਪੁੱਤਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਸਨ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਸਕੂਲੀ ਸਿੱਖਿਆ 1940–1947 ਦੇ ਦਰਮਿਆਨ ਕਰਾਦ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਤਿਲਕ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਵੱਡਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜੋ ਰੈਸਲਿੰਗ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਸਾਹ ਲੈਂਦਾ ਸੀ।^[3] ਉਸਨੇ ਭਾਰਤ ਛੱਡੋ ਅੰਦੋਲਨ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ ਜੋ ਇਨਕਲਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਪਨਾਹ ਦੇਣ ਅਤੇ ਲੁਕਣ ਲਈ ਜਗ੍ਹਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਵਿਰੁੱਧ ਪੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਘੁੰਮਦੇ ਹੋਏ ਅੰਦੋਲਨ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੇ ਕੁਝ ਯੋਗਦਾਨ ਸਨ। ਉਸਨੇ 15 ਅਗਸਤ, 1947 ਨੂੰ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਦਿਵਸ ਮੌਕੇ ਓਲੰਪਿਕ ਵਿੱਚ ਤਿਰੰਗੇ ਝੰਡੇ ਲਹਿਰਾਉਣ ਦਾ ਸੰਕਲਪ ਲਿਆ।

ਕੁਸ਼ਤੀ ਕੈਰੀਅਰ

ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿਤਾ ਦਾਦਾसाहेब ਇੱਕ ਕੁਸ਼ਤੀ ਕੋਚ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਖਾਸ਼ਬਾ ਨੂੰ ਪੰਜ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਕੁਸ਼ਤੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੇ ਕੁਸ਼ਤੀ ਦੇ ਸਲਾਹਕਾਰ ਬਾਬੂਰਾਓ ਬਾਲਵੜੇ ਅਤੇ ਬੇਲਾਪੁਰੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਸਨ।

ਕਰੀਅਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਤੇ ਮੌਤ

1955 ਵਿਚ, ਉਹ ਇੱਕ ਪੁਲਿਸ ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਪੁਲਿਸ ਫੋਰਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਇਆ ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਪੁਲਿਸ ਵਿਭਾਗ ਵਿੱਚ ਆਯੋਜਿਤ ਕਈ ਮੁਕਾਬਲੇ ਜਿੱਤੇ ਅਤੇ ਖੇਡ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਡਿਊਟੀ ਵੀ ਨਿਭਾਈ। ਸੱਤਵੇਂ ਸਾਲ ਪੁਲਿਸ ਵਿਭਾਗ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਸਹਾਇਕ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾਮੁਕਤ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ। ਪੁਲਿਸ ਕਮਿਸ਼ਨਰ, ਜਾਧਵ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਪੈਨਸ਼ਨ ਲਈ ਲੜਨਾ ਪਿਆ। ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ, ਉਸ ਨੂੰ ਸਪੋਰਟਸ ਫੈਡਰੇਸ਼ਨ ਦੁਆਰਾ ਅਣਗੌਲਿਆ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਗਰੀਬੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਅੰਤਮ ਪੜਾਅ 'ਤੇ ਜੀਣਾ ਪਿਆ। ਉਸਦੀ ਮੌਤ 1984 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੜਕ ਹਾਦਸੇ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਸੀ, ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਨੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਿਮਾਹੀ ਤੋਂ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕੀਤਾ।^[4]