ਬਿਸ਼ਨੂ ਦੇ

ਬਿਸ਼ਨੂ ਦੇ ਆਧੁਨਿਕਤਾਵਾਦ, ਉੱਤਰ-ਆਧੁਨਿਕਤਾ ਦੇ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬੰਗਾਲੀ ਕਵੀ, ਵਾਰਤਕ ਲੇਖਕ, ਅਨੁਵਾਦਕ, ਅਕਾਦਮਿਕ ਅਤੇ ਕਲਾ ਆਲੋਚਕ ਸਨ।^[1][2][3] ਇੱਕ ਚਿੰਨ੍ਹ ਵਿਗਿਆਨੀ ਵਜੋਂ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਦਿਆਂ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੇ ਸੰਗੀਤਕ ਗੁਣਾਂ ਲਈ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਬੰਗਾਲੀ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਬੁੱਧਦੇਬ ਬਸੂ ਅਤੇ ਸਮਰ ਸੇਨ ਵਰਗੇ ਬੰਗਾਲੀ ਕਵੀਆਂ ਦੀ ਉੱਤਰ-ਟੈਗੋਰ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਬੰਗਾਲੀ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਮਾਰਕਸਵਾਦੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਡੂੰਘੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ "ਨਵੀਂ ਕਵਿਤਾ" ਦੇ ਉਦਘਾਟਨ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨਦੇਹੀ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਸਮਾਜਕ ਤੌਰ ਤੇ ਚੇਤੰਨ ਲਿਖਤ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਤ ਕੀਤਾ। ਉਸਦੀ ਆਪਣੀ ਰਚਨਾ ਇੱਕ ਕਵੀ ਦੇ ਇਕਾਂਤ ਸੰਘਰਸ਼, ਉਖੜੀ ਹੋਈ ਪਛਾਣ ਦੇ ਸੰਕਟ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖੀ ਗੌਰਵ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦੀ ਹੈ।^[4][5] ਆਪਣੇ ਸਾਹਿਤਕ ਜੀਵਨ ਦੁਆਰਾ, ਉਸਨੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰਿਪਨ ਕਾਲਜ, ਪ੍ਰੈਜੀਡੈਂਸੀ ਕਾਲਜ (1944–1947), ਮੌਲਾਨਾ ਆਜ਼ਾਦ ਕਾਲਜ (1947–1969) ਅਤੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਣਾਗਰ ਕਾਲਜ ਵਿਖੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸਾਹਿਤ ਪੜ੍ਹਾਇਆ। 1920 ਅਤੇ 1930 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿਚ, ਉਹ ਕੱਲੋਲ (ਖੱਪਖਾਨਾ) ਰਸਾਲੇ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਜੁੜੇ ਕਵੀਆਂ ਦੇ ਇੱਕ ਜਵਾਨ ਸਮੂਹ ਦਾ ਮੈਂਬਰ ਵੀ ਰਿਹਾ।

ਉਸ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਰਚਨਾ, ਸਮ੍ਰਿਤੀ ਸੱਤਾ ਭਾਬਿਸ਼ਯਤ (ਯਾਦਦਾਸ਼ਤ, ਸੱਤਾ, ਭਵਿੱਖ,) (1955–61) ਨੇ ਬੰਗਾਲੀ ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਮਿਸਾਲ ਕਾਇਮ ਕੀਤੀ।^[5] ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇਸਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬੰਗਾਲੀ ਵਿੱਚ 1965 ਦਾ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ 1971 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦਾ ਸਰਵ ਉੱਤਮ ਸਾਹਿਤਕ ਪੁਰਸਕਾਰ, ਗਿਆਨਪੀਠ ਪੁਰਸਕਾਰ ਵੀ ਦਿਵਾਇਆ।^[6]

ਸਿੱਖਿਆ

ਬਿਸ਼ਨੂ ਦੇ ਨੇ ਮਿਤਰਾ ਸੰਸਥਾ, ਕਲਕੱਤਾ ਅਤੇ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਕਾਲਜੀਏਟ ਸਕੂਲ, ਕਲਕੱਤਾ ਤੋਂ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ। 1927 ਵਿੱਚ ਮੈਟ੍ਰਿਕ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਕਲਕੱਤਾ ਦੇ ਬੰਗਾਬਾਸ਼ੀ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਆਈ.ਏ. ਕਰਨ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਬੀ.ਏ. (ਆਨਰਜ਼) ਸੇਂਟ ਪੌਲਜ਼ ਕਥੈਡਰਲ ਮਿਸ਼ਨ ਕਾਲਜ, ਕਲਕੱਤਾ ਤੋਂ ਅਤੇ ਐਮ.ਏ. ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਕਲਕੱਤਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਕੀਤੀ।

ਕੈਰੀਅਰ

1935 ਵਿਚ, ਉਹ ਕਲਕੱਤਾ ਦੇ ਰਿਪਨ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਨਿਯੁਕਤ ਹੋਇਆ. ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਨੇ ਪ੍ਰੈਜ਼ੀਡੈਂਸੀ ਕਾਲਜ, ਕੋਲਕਾਤਾ (1944–1947), ਮੌਲਾਨਾ ਆਜ਼ਾਦ ਕਾਲਜ, ਕਲਕੱਤਾ (1947–1969) ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਇਆ।

ਕੁਝ ਲੋਕ ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵੱਡੀ ਹੱਦ ਤੱਕ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਅਤੇ ਸਮਝ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਸਮਝਦੇ ਹਨ, ਸ਼ਾਇਦ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਮੂਲ ਦੀਆਂ ਸਾਹਿਤਕ ਰਚਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤਕ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਦੇ ਹਵਾਲਿਆਂ ਅਤੇ ਬਿੰਬਾਵਲੀ ਦੀ ਵਿਆਪਕ ਵਰਤੋਂ ਇਸ ਦਾ ਕਾਰਨ ਹੈ।^[7]