ਲਕਸ਼ਮੀਨੰਦਨ ਬੋਰਾ

ਲਕਸ਼ਮੀਨੰਦਨ ਬੋਰਾ (ਜਨਮ 15 ਜੂਨ 1932) ਆਸਾਮੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸਾਹਿਤਕਾਰ ਹੈ।^[1] ਭਾਰਤ ਦੇ ਆਸਾਮ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਭਾਰਤ ਦੇ ਅਸਮ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਨੌਗਾਂਵ ਜਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਕੁਜਿਦਹ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਜਨਮਿਆ ਲਕਸ਼ਮੀਨੰਦਨ ਬੋਰਾ ਜੋਰਹਾਟ ਦੀ ਅਸਮ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਅਤੇ ਮੌਸਮ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿਭਾਗ ਦਾ ਵਿਭਾਗ ਮੁਖੀ ਹੈ। ਉਸ ਦੀ ਰਚਨਾ ਪਤਾਲ ਭੈਰਵੀ ਨੂੰ 1888 ਵਿੱਚ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਇਨਾਮ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ ਜਾ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ। ਉਹ ਬਿਰਲਾ ਫਾਉਂਡੇਸ਼ਨ ਦੁਆਰਾ 2008 ਦੇ ਸਰਸਵਤੀ ਸਨਮਾਨ ਨਾਲ ਵੀ ਸਨਮਾਨਿਤ ਹੈ। ਇਹ ਸਨਮਾਨ ਉਸ ਨੂੰ 2002 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਨਾਵਲ ਕਾਇਆ-ਕਲਪ ਲਈ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਉਹ ਹੁਣ ਤੱਕ 60 ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਿਤਾਬਾਂ ਲਿਖ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ,^[2][3] ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਨਾਵਲ, ਕਹਾਣੀ ਸੰਗ੍ਰਿਹ, ਇਕਾਂਗੀ, ਯਾਤਰਾ ਬਿਰਤਾਂਤ ਅਤੇ ਜੀਵਨੀ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹਨ। ਸਰਸਵਤੀ ਸਨਮਾਨ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਉਹ ਪਹਿਲਾ ਆਸਮੀ ਸਾਹਿਤਕਾਰ ਹੈ।^[4][5]

ਲਕਸ਼ਮੀ ਨੰਦਨ ਬੋਰਾ
ਜਨਮ	15 ਜੂਨ 1932 ਨੌਗਾਂਵ ਜਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਕੁਜਿਦਹ ਪਿੰਡ, ਅਸਾਮ, ਭਾਰਤ
ਪੇਸ਼ਾ	ਲੇਖਕ, ਵਿਗਿਆਨੀ
ਸਰਗਰਮੀ ਦੇ ਸਾਲ	1954-
ਲਈ ਪ੍ਰਸਿੱਧ	ਨਾਵਲ, ਕਹਾਣੀਆਂ
ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ	ਮਾਧੁਰੀ
ਪੁਰਸਕਾਰ	ਪਦਮ ਸ਼੍ਰੀ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਐਵਾਰਡ ਸਰਸਵਤੀ ਸੰਮਾਨ ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬੋਰਡ ਅਸਾਮ ਲਾਈਫਟਾਈਮ ਅਚੀਵਮੈਂਟ ਐਵਾਰਡ ਮਗੋਰ ਅਸਾਮ ਵੈਲੀ ਲਿਟਰੇਰੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਭਾਰਤੀ ਭਾਸ਼ਾ ਪ੍ਰੀਸ਼ਦ ਰਚਨਾ ਸਮਗਰਾ ਪੁਰਸਕਾਰ
ਵੈੱਬਸਾਈਟ	web site

ਜੀਵਨੀ

ਇਕ ਨਾਵਲ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਹੋਰ ਨਾਵਲ ਆਪਣੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਲਿਖੇ ਸਨ, ਲਕਸ਼ਮੀ ਨੰਦਨ ਬੋਰਾ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।^[6]

ਲਕਸ਼ਮੀ ਨੰਦਨ ਬੋਰਾ ਦਾ ਜਨਮ 15 ਜੂਨ 1932 ਨੂੰ ਕੁਦੀਜਹ ਪਿੰਡ ਦੇ ਹਾਤੀਚੰਗ ਵਿਖੇ ਹੋਇਆ ਸੀ,^[1]ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬ ਭਾਰਤੀ ਰਾਜ ਅਸਾਮ ਦੇ ਨਾਗਾਓਂ ਜ਼ਿਲੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਪਿੰਡ ਹੈ। ਉਹ ਫੁਲੇਸ਼ਵਰ ਬੋਰਾ ਅਤੇ ਫੁਲੇਸਵਰੀ ਦੇ ਪੰਜ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਸੀ।^[2]ਅਜੇ ਉਹ ਛੋਟਾ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਪਾਲਣ ਪੋਸ਼ਣ ਉਸਦੇ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਕਮਲ ਚੰਦਰ ਬੋਰਾ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।^[2]ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨਾਗਾਓਂ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ, ਗੁਹਾਟੀ ਦੇ ਕਾਟਨ ਕਾਲਜ ਸਟੇਟ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ (ਬੀਐਸਸੀ) ਵਿੱਚ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਕੋਲਕਾਤਾ ਦੇ ਪ੍ਰੈਜੀਡੈਂਸੀ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਮਾਸਟਰ ਦੀ ਡਿਗਰੀ (ਐਮਐਸਸੀ) ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ।^[1][2]ਉਸਨੇ ਆਂਧਰਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਮੌਸਮ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਡਾਕਟਰ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ, ਜਿੱਥੋਂ ਉਸਨੇ ਪੀਐਚਡੀ ਕੀਤੀ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਮੌਸਮ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਡਾਕਟੋਰਲ ਡਿਗਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਪਹਿਲਾ ਉਹ ਵਿਅਕਤੀ ਸੀ।^[2] ਆਪਣੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਕੈਰੀਅਰ ਲਈ ਉਸਨੇ ਅਸਾਮ ਐਗਰੀਕਲਚਰਲ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਜੋਰਹਾਟ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਫੈਕਲਟੀ ਮੈਂਬਰ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਅਤੇ 1992 ਵਿੱਚ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਅਤੇ ਖੇਤੀ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿਭਾਗ ਦੇ ਮੁੱਖੀ ਦੇ ਸੇਵਾਮੁਕਤ ਹੋਣ ਤਕ ਸੰਸਥਾ ਨਾਲ ਰਿਹਾ। ^[4][2][1][3] ਉਸਨੇ ਜੋਹਾਨਸ ਗੁਟੇਨਬਰਗ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਦੋ ਕਾਰਜਕਾਲਾਂ ਲਈ ਵਿਜ਼ਿਟਿੰਗ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਵਜੋਂ ਵੀ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨਿਭਾਈਆਂ ਸਨ।^[1] for two terms.^[2] ਬੋਰਾ ਨੇ 1961 ਵਿਚ ਮਾਧੁਰੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਇਸ ਜੋੜੀ ਦੀ ਇਕ ਧੀ ਸਿਓਜੀ ਅਤੇ ਦੋ ਬੇਟੇ ਤ੍ਰਿਦੀਬ ਨੰਦਨ ਅਤੇ ਸਵਰੂਪ ਨੰਦਨ ਹਨ।^[2] ਇਹ ਪਰਿਵਾਰ ਆਸਾਮ ਦੇ ਗੁਹਾਟੀ ਦੇ ਸੈਟੇਲਾਈਟ ਕਸਬੇ ਗਣੇਸ਼ਗੁਰੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ^[2]ਸੌਜੀ ਬੋਰਾ ਨਿਓਗ ਅਸਾਮ ਐਗਰੀਕਲਚਰਲ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਜੋਰਹਾਟ ਵਿੱਚ ਜੈਨੇਟਿਕਸ ਅਤੇ ਪੌਦੇ-ਪ੍ਰਜਨਨ ਦੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਹਨ, ਤ੍ਰਿਦੀਬ ਨੰਦਨ ਬੋਰਾ ਇੱਕ ਸੀਨੀਅਰ ਰਾਜ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਬੇਟਾ ਸਵਰੂਪ ਨੰਦਨ ਇੰਡੀਅਨ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਆਫ਼ ਟੈਕਨਾਲੋਜੀ ਗੁਹਾਟੀ ਵਿੱਚ ਗਣਿਤ ਦਾ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਹੈ।

ਸਾਹਿਤਕ ਅਤੇ ਸਮਾਜਕ ਕੈਰੀਅਰ

ਬੋਰਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਛੋਟੀ ਕਹਾਣੀ, ਭੋਨਾ 1954 ਵਿਚ ਲਿਖੀ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਅਸਾਮੀ ਮੈਗਜ਼ੀਨ, ਰਾਮਧੇਨੂ ਵਿਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਹੋਈ ਸੀ।^[2] ਉਸ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਪੁਸਤਕ ਦ੍ਰਿਸਟਿਰੁਪਾ '1958 ਵਿਚ ਛਪੀ ਸੀ ਅਤੇ ਅਗਲੀ ਇਕ ਕਿਤਾਬ' 'ਨਿਸ਼ਾਰ ਪੁਰਬੀ' '1962 ਵਿਚ। ^[1] ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਪਹਿਲਾ ਨਾਵਲ ਗੋਂਗਾ ਸਿਲੋਨੀਰ ਪਾਖੀ, 1963 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕੀਤਾ, ਜਿਸਦੀ ਅਲੋਚਕਾਂ ਨੇ ਖ਼ੂਬ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਕੀਤੀ ਦੱਸੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ,ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ 11 ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਜਾ ਚੁੱਕਾ ਹੈ।^[2] ਅਤੇ ਇਸ ਉੱਤੇ ਇਸੇ ਨਾਮ ਹੇਠ, 1976 ਵਿੱਚ ਪਦਮ ਬਰੂਆਹ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਫਿਲਮ ਬਣਾਈ ਗਈ ਸੀ। ਬਾਅਦ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਅਸਾਮ ਦੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਮਾਹੌਲ ਵਿੱਚ ਸਰਗਰਮੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ 1981 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਾਰ ਨੈਸ਼ਨਲ ਸਿਕਿਓਰਿਟੀ ਐਕਟ ਦੇ ਤਹਿਤ ਉਸਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।^[2]ਉਸਦਾ ਨਾਵਲ, ਅੱਕੋ ਸਰਾਇਘਾਟ,^[7] ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ 1980 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਉਸ ਦੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਝੁਕਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਹੱਦ ਤੱਕ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।^[2]

ਹੋਰ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ

• ਕਿਤਾਬ-ਭਾਰਤੀ ਕਾਵਿ-ਸ਼ਾਸਤਰ ( ਡਾ.ਸ਼ੁਕਦੇਵ ਸ਼ਰਮਾ)
• ਕਿਤਾਬ-ਭਾਰਤੀ ਕਾਵਿ-ਸ਼ਾਸਤਰ ( ਡਾ.ਸ਼ੁਕਦੇਵ ਸ਼ਰਮਾ)

ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ

• ਕਿਤਾਬ-ਭਾਰਤੀ ਕਾਵਿ-ਸ਼ਾਸਤਰ ( ਡਾ.ਸ਼ੁਕਦੇਵ ਸ਼ਰਮਾ)