ਸਫਾਵਿਦ ਵੰਸ਼

ਸਫਾਰਿਦ ਵੰਸ਼ ਨਾਲ ਗਲਤਵਹਿਮੀ ਨਾ ਪਾਲੀ ਜਾਵੇ।

ਸਫਾਵਿਦ ਵੰਸ਼ (/ˈsæfəvɪd, ˈsɑː-/; ਫ਼ਾਰਸੀ: دودمان صفوی, romanized: Dudmâne Safavi,^[1] ਉਚਾਰਨ [d̪uːd̪ˈmɒːne sæfæˈviː]) 1501 ਤੋਂ 1736 ਤੱਕ ਰਾਜ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਈਰਾਨ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸ਼ਾਸਕ ਰਾਜਵੰਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ।^[2] ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਆਧੁਨਿਕ ਈਰਾਨੀ ਇਤਿਹਾਸ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਨਾਲ ਹੀ ਬਾਰੂਦ ਦੇ ਸਾਮਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ।^[3][4] ਸਫਾਵਿਦ ਸ਼ਾਹ ਇਸਮਾਈਲ I ਨੇ ਸ਼ੀਆ ਇਸਲਾਮ ਦੇ ਬਾਰ੍ਹਵੀਂ ਸੰਪਰਦਾ ਨੂੰ ਫ਼ਾਰਸੀ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਤ ਧਰਮ ਵਜੋਂ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਇਸਲਾਮ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਮੋੜਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ।^[5] ਸਫਾਵਿਦ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਸੂਫੀਵਾਦ ਦੇ ਸਫਾਵਿਦ ਕ੍ਰਮ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਈਰਾਨੀ ਅਜ਼ਰਬਾਈਜਾਨ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਅਰਦਾਬਿਲ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।^[6] ਇਹ ਕੁਰਦ ਮੂਲ ਦਾ ਈਰਾਨੀ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਸੀ, ਪਰ ਆਪਣੇ ਸ਼ਾਸਨ ਦੌਰਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਤੁਰਕੋਮਾਨ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ।^[7][8] ਜਾਰਜੀਅਨ, ਸਰਕੇਸੀਅਨ, ਅਤੇ ਪੋਂਟਿਕ ਯੂਨਾਨੀ ਪਤਵੰਤੇ, ਫਿਰ ਵੀ ਉਹ ਤੁਰਕੀ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਤੁਰਕੀ ਸਨ।^{[9][10][11][12][13]} ਅਰਦਾਬਿਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਬੇਸ ਤੋਂ, ਸਫਾਵਿਦਾਂ ਨੇ ਗ੍ਰੇਟਰ ਈਰਾਨ ਦੇ ਕੁਝ ਹਿੱਸਿਆਂ ਉੱਤੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਖੇਤਰ ਦੀ ਈਰਾਨੀ ਪਛਾਣ ਨੂੰ ਮੁੜ ਦੁਹਰਾਇਆ,^[14] ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਾਸਾਨੀਅਨ ਸਾਮਰਾਜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਰਾਜ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਪਹਿਲਾ ਮੂਲ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਬਣ ਗਿਆ ਜਿਸਨੂੰ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਰਾਨ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।^[15]

ਸਫਾਵਿਦਾਂ ਨੇ 1501 ਤੋਂ 1722 ਤੱਕ ਸ਼ਾਸਨ ਕੀਤਾ (1729 ਤੋਂ 1736 ਅਤੇ 1750 ਤੋਂ 1773 ਤੱਕ ਇੱਕ ਸੰਖੇਪ ਬਹਾਲੀ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ) ਅਤੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਉਚਾਈ 'ਤੇ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਹੁਣ ਈਰਾਨ, ਅਜ਼ਰਬਾਈਜਾਨ ਗਣਰਾਜ, ਬਹਿਰੀਨ, ਅਰਮੀਨੀਆ, ਪੂਰਬੀ ਜਾਰਜੀਆ, ਦੇ ਕੁਝ ਹਿੱਸਿਆਂ ਨੂੰ ਕੰਟਰੋਲ ਕੀਤਾ। ਰੂਸ, ਇਰਾਕ, ਕੁਵੈਤ ਅਤੇ ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ ਸਮੇਤ ਉੱਤਰੀ ਕਾਕੇਸ਼ਸ, ਨਾਲ ਹੀ ਤੁਰਕੀ, ਸੀਰੀਆ, ਪਾਕਿਸਤਾਨ, ਤੁਰਕਮੇਨਿਸਤਾਨ ਅਤੇ ਉਜ਼ਬੇਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਕੁਝ ਹਿੱਸੇ।