Łotewska wojna o niepodległość
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Łotewska wojna o niepodległość (łot. Latvijas brīvības cīņas) – seria konfliktów militarnych, mających na celu utworzenie niepodległego państwa łotewskiego, mająca miejsce w latach 1918–1920 między siłami łotewskimi a radzieckimi, niemieckimi i rosyjskimi, przy wsparciu sił estońskich, brytyjskich i polskich.
|
Ten artykuł od 2007-07 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
wojna domowa w Rosji, zachodnia ofensywa Armii Czerwonej | |||
Brygada Północna Strzelców Łotewskich wkracza do Rygi w 1919 roku | |||
Czas |
18 listopada 1918 – 11 sierpnia 1920 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Przyczyna |
dążenie Łotyszów do niepodległości, aspiracje Niemców bałtyckich, zachodnia ofensywa Armii Czerwonej | ||
Wynik |
traktat ryski, niepodległość Łotwy | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
|
Wojna dzieliła się na kilka etapów, w trakcie których zmieniały się jej strony. Pierwszym była ofensywa Rosji Radzieckiej w styczniu 1919 roku, a następnie jej odparcie z pomocą sił niemieckich. Po niemieckim zamachu stanu, kolejnym etapem było wyzwolenie od sił niemieckich z pomocą estońską w czerwcu 1919 roku. Następnie siły łotewskie walczyły z niemiecko-rosyjską ofensywą gen. Bermondta w październiku/listopadzie tego roku. Działania wojenne zakończyło wyzwolenie Łatgalii od bolszewików przez siły polskie i łotewskie w styczniu 1920 roku.