15 Pułk Piechoty „Wilków”
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
15 Pułk Piechoty „Wilków” (15 pp) – oddział piechoty Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Ten artykuł dotyczy 15 Pułku Piechoty „Wilków”. Zobacz też: inne pułki piechoty noszące numer „15”. |
Historia | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Sformowanie |
1 stycznia 1919 | ||
Rozformowanie |
IX 1939 | ||
Nazwa wyróżniająca | |||
Tradycje | |||
Święto |
5 września | ||
Nadanie sztandaru |
6 sierpnia 1921 | ||
Rodowód |
pułk piechoty Ziemi Bocheńskiej | ||
Kontynuacja |
15 pułk piechoty (PSZ) | ||
Dowódcy | |||
Pierwszy |
ppłk Wilhelm Fryś | ||
Ostatni |
mjr Józef Ratajczak | ||
Działania zbrojne | |||
wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Stodoliczami (16–17 II 1920) bitwa pod Barbarowem (5–6 III 1920) bitwa pod Borowikami (17 III – 4 IV 1920) Bitwa pod Łojowem (V i VI 1920) bitwa pod Rzeczycą (V 1920) bitwa nad Wkrą (14–18 VIII 1920) bitwa pod Stepankowicami (5 IX 1920) bitwa nad Niemnem (20–26 IX 1920) kampania wrześniowa | |||
Organizacja | |||
Dyslokacja |
Bochnia | ||
Rodzaj sił zbrojnych | |||
Rodzaj wojsk | |||
Podległość | |||
Odznaczenia | |||
|
Pułk sformowany został w 1919 jako pułk piechoty Ziemi Bocheńskiej. Walczył w wojnie polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej. Szczególnie wsławił się w boju pod Stepankowicami[1].
3 lipca 1920 dowódca pułku swoim rozkazem nadał pułkowi przydomek „Wilków”[2].
W okresie międzywojennym Pułk stacjonował w Dęblinie i wchodził w skład 28 Dywizji Piechoty. W kampanii wrześniowej walczył w składzie macierzystej dywizji w pasie obrony Armii „Łódź”, a potem w obronie Modlina.