1 Pułk Strzelców Konnych (II RP)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
1 Pułk Strzelców Konnych (1 psk) – oddział kawalerii Armii Polskiej we Francji (1919), Wojska Polskiego II RP (1919–1939) i Armii Krajowej (1940–1944).
Ten artykuł dotyczy 1 Pułku Strzelców Konnych z okresu II RP. Zobacz też: 1 Pułk Strzelców Konnych – stronę ujednoznaczniającą. |
Szybkie fakty Państwo, Sformowanie ...
odznaka pułkowa 1 Pułku Strzelców Konnych - wzór 2 | |||
Historia | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Sformowanie | |||
Rozformowanie | |||
Patron | |||
Tradycje | |||
Święto | |||
Nadanie sztandaru |
4 maja 1924 | ||
Dowódcy | |||
Pierwszy | |||
Ostatni |
rtm. Stanisław Łukaszewicz | ||
Działania zbrojne | |||
kampania wrześniowa bitwa pod Tomaszowem (17–20 IX 1939) | |||
Organizacja | |||
Dyslokacja | |||
Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe | ||
Rodzaj wojsk |
kawaleria | ||
Podległość | |||
|
Zamknij
Jednostka nieoficjalnie nosiła imię Cesarza Napoleona i nazwę wyróżniającą „Raszyńskich”[2].
Przed 1939 stacjonowała w Garwolinie, w dawnych koszarach 13 pułku dragonów carskiej armii.
Święto pułkowe obchodzono 9 maja w rocznicę przekroczenia granicy polskiej w 1919 przez 4 pułk szwoleżerów.
Oddział nawiązywał do tradycji 1
pułku strzelców konnych Księstwa Warszawskiego (1807–1815) i 1 pułku strzelców konnych Królestwa Kongresowego (1815–1831).