Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Galicyjski Pułk Ułanów Cesarza Józefa II Nr 6 (Uhl.-Reg. 6, UR. 6) – pułk kawalerii cesarskiej i królewskiej Armii.
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1688 |
Rozformowanie |
1918 |
Nazwa wyróżniająca | |
Tradycje | |
Święto |
29 października |
Dowódcy | |
Pierwszy |
płk Hannibal Löwenschild |
Działania zbrojne | |
I wojna światowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
Pułk kontynuował tradycje Pułku Dragonów pułkownika grafa Hannibala Löwenschild utworzonego w 1688 roku. W 1765 roku oddział został przemianowany na Pułk Szwoleżerów, w 1798 na lekki Pułk Dragonów Nr 1, w 1802 na Pułk Szwoleżerów Nr 1 i w końcu 1 czerwca 1851 na Pułk Ułanów Nr 6[1].
Szefem honorowym pułku (niem. Regimentsinhaber) był cesarz Józef II Habsburg.
W 1849 arcyksiążę Karol Salwator, mając 10 lat, otrzymał tytuł „pierwszego rotmistrza” pułku.
W latach 1886–1894 sztab pułku razem z kadrą zapasową stacjonował w Przemyślu, 1. dywizjon w Radymnie (od 1891 w Przemyślu, od 1893 ponownie w Radymnie). 2. dywizjon w Przemyślu (od 1891 w Radymnie, od 1893 ponownie w Przemyślu)[2][3]. Pułk wchodził w skład 5 Brygady Kawalerii[4][5][6].
W latach 1873–1892 służbę w pułku pełnił rotmistrz Adolf Odkolek von Augezd, znany jako konstruktor karabinu maszynowego Odkolek będącego prototypem francuskiego karabinu maszynowego Hotchkiss Mle 14[7].
W latach 1895–1898 pułk stacjonował w garnizonie Jarosław i nadal wchodził w skład 5 Brygady Kawalerii. Kadra zapasowa pułku pozostała w Przemyślu[8][9].
W 1898 pułk został przeniesiony do Rzeszowa i włączony w skład 14 Brygada Kawalerii, natomiast kadra zapasowa nadal stacjonowała w Przemyślu[10].
W 1900 2. dywizjon został przeniesiony z Rzeszowa do Dębicy[11][12].
W latach 1900–1914 pułk stacjonował na terytorium 10 Korpusu (sztab pułku razem z 1. dywizjonem w Rzeszowie, 2. dywizjon w Dębicy, a kadra zapasowa w Przemyślu)[13][14][15][1]. Obowiązki Komendanta kadry zapasowej sprawowali: por. Karl Wogkowsky von Wogkow (1887), rtm. Johann Rezniček (1887–1891), rtm. Rudolf Maschke (1893–1897), rtm. Gottfried Rodt (1897–1901), rtm Eugeniusz von Puchalski (1901–1905[16]), rtm./mjr Zdzisław Kostecki (1905[17]–1911) mjr/ppłk Friedrich Roeszler (1911[18]–1913) i mjr Piotr Miłaszewski (od 1913). Ponadto służbę w pułku pełnili: Kazimierz Jachimowski, August Krasicki, Adam Nałęcz Nieniewski, Józef Pomiankowski i Henryk Prek oraz lekarz pułkowy 2. klasy dr Rudolf Kułakowski[uwaga 1] (do 1908[20]).
Do 1914 pułk wchodził w skład 14 Brygady Kawalerii[21].
Swoje święto pułk obchodził 29 października, w rocznicę bitwy pod Calderio stoczonej w 1805 roku[1].
W czasie I wojny światowej w szeregach pułku walczyli m.in. podpułkownik Adam Kiciński, majorowie Stefan Cieński, Filip Kochański, Jan Kubin i Oldrich Vaśku, rotmistrzowie Ryszard Gieszkowski-Wolff-Plottegg, Jan Kanty Olszewski i Stanisław Riess de Riesenhorst oraz porucznicy Władysław Chwalibogowski, Włodzimierz Łączyński, Stanisław Srokowski i Oskar Stetkiewicz.
18 listopada 1918 generał Bolesław Roja polecił rotmistrzowi Ryszardowi Gieszkowskiemu-Wolff-Plottegg zorganizować Pułk Ułanów Ziemi Rzeszowskiej w Rzeszowie (1. i 2. szwadron) i w Jarosławiu (3. szwadron). Na stanowisko dowódcy 3. szwadronu został wyznaczony rotmistrz Stanisław Riess de Riesenhorst. Pułk miał być organizowany na bazie c. i k. pułków ułanów nr 3 i 6[22].
Pełny etat: 37 oficerów i 874 podoficerów i żołnierzy.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.