Władysław Chwalibogowski

Władysław Chwalibogowski herbu Nałęcz^[a] (ur. 1 lutego 1892 w Bolechowie, zm. po 19 marca 1939) – major dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego.

Władysław Chwalibogowski

major dyplomowany kawalerii
Data i miejsce urodzenia	1 lutego 1892 Bolechów
Data śmierci	po 19 marca 1939
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	DOK I
Stanowiska	kierownik referatu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 1 lutego 1892 w Bolechowie, w ówczesnym powiecie dolińskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Leona^[1].

Pełnił zawodową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej Armii. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Pułku Ułanów Nr 6^[2][3][4]. Na stopień nadporucznika został awansowany ze starszeństwem z 1 września 1915^[5].

12 kwietnia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika ze starszeństwem od dnia 1 listopada 1915 i przydzielony z dniem 1 listopada 1918 do 6 pułku ułanów^[6][7]. 27 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego Kraków^[8]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w 6 Pułku Ułanów^[9].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 35. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii)^[10]. W 1923 pełnił obowiązki komendanta Kadry Szwadronu Zapasowego w Stanisławowie^[11], a od następnego roku dowódcy szwadronu zapasowego^[12]. 1 grudnia 1924 prezydent RP nadał mu stopień majora z dniem 15 sierpnia 1924 i 12. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[13][14]. Później został przeniesiony do kadry oficerów kawalerii z jednoczesnym przeniesieniem służbowym do Departamentu II Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. Z dniem 2 listopada 1926 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza kursu normalnego 1926/28^[15][16][17]. Z dniem 31 października 1928, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do 6 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Stanisławowie na stanowisko szefa sztabu^[18]. W marcu 1930 został przeniesiony do 1 Pułku Strzelców Konnych w Garwolinie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[19][20], a w marcu 1932 do 2 Dywizji Kawalerii w Warszawie na stanowisko szefa sztabu^[21][22]. W październiku 1933 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I^[23]. W marcu 1939 nadal pełnił służbę w DOK I na stanowisku kierownika Samodzielnego Referatu Ogólnego^[24].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 10 listopada 1933 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”^[25][26]
• Złoty Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”^[27][28]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

austriackie

• Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej dwukrotnie^[4]
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej^[4]
• Krzyż Wojskowy Karola^[4]

Uwagi

1. W ewidencji cesarskiej i królewskiej Armii figurował jako Ladislaus Ritter von Chwalibogowski-Nałęcz.