6 Siczowa Dywizja Strzelców
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
6 Siczowa Dywizja Strzelców – dywizja Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej, działająca operacyjnie w składzie 3 Armii Wojska Polskiego, uczestnicząca w wyprawie kijowskiej w 1920 roku i w dalszych działaniach przeciw Armii Czerwonej, w tym w bitwie pod Komarowem.
Defilada 6 SDS przed Symonem Petlurą, Berdyczów, kwiecień 1920 | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Dowódcy | |
Pierwszy |
ppłk szt. gen. Marko Bezruczko |
Działania zbrojne | |
wojna polsko-bolszewicka (od kwietnia do listopada 1920) | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
Podległość |
Dywizja ta była początkowo formowana w Łańcucie, a następnie w twierdzy w Brześciu nad Bugiem. W późniejszym czasie otrzymała nazwę „6 Dywizji Siczowej”, a znajdowała się pod komendą podpułkownika Marka Bezruczki. 22 kwietnia została podporządkowana 3 Armii Wojska Polskiego i otrzymała rozkaz wymarszu na front. Liczyła wówczas ponad 2 tysiące żołnierzy.
Zdaniem Lecha Wyszczelskiego, w maju 1920 roku 6 Siczowa Dywizja Strzelców była bardzo słabym związkiem taktycznym (...) dysponowała nielicznymi kadrami umożliwiającymi w dalekiej perspektywie osiągnięcie stanu polskiej dywizji[1]. 12 czerwca 1920, stan osobowy 6 dywizji wynosił 225 oficerów i 1720 żołnierzy (z czego 301 niewyszkolonych)[2], 7 listopada 1920 stan wynosił 407 oficerów i 4143 żołnierzy[3].
W sierpniu 1920 dywizja broniła Zamościa przed 1 Armią Konną Budionnego. Na froncie pozostała do listopada 1920.