Pojęcie z zakresu teologii mormonów Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ahman – w wierzeniach ruchu świętych w dniach ostatnich (mormonów) jedno z imion Boga Ojca[1][2][3]. Osadzone w mormońskich pismach świętych, ma pochodzić z języka adamowego. Stanowi obiekt dociekań mormońskich teologów, utrwalone zostało w mormońskiej kulturze i tradycji. Jako integralna część historii świętych w dniach ostatnich pojawia się również poza Kościołem Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich.
Ahman ma być imieniem zachowanym w czystym i niesplugawionymjęzyku adamowym, uniwersalnym prajęzyku obecnym na marginesie mormońskiej teologii[4]. Jest osadzone w pismach świętych ruchu świętych w dniach ostatnich, bezpośrednio wspomniane zostało w Naukach i Przymierzach (rozdziały 78. oraz 95.)[5][1]. Pochodzi z objawienia[uwaga 1][6][7][10][9] otrzymanego przez Josepha Smitha 1 marca 1832, zawierającego właśnie próbkę wspomnianego wyżej czystego, uniwersalnego języka[11][12].
Prawdopodobna aluzja do niego mieści się również w wersecie 57. szóstego rozdziału Księgi Mojżesza wchodzącej w skład Perły Wielkiej Wartości, w którym Bóg Ojciec określony jest mianem człowieka świętości[13]. Zauważano, że terminy te są albo identyczne, albo przynajmniej bardzo zbliżone znaczeniowo[14][8]. Z tego też względu mormońska teologia zazwyczaj przywołuje to słowo w kontekście omawiania natury Boga jako wywyższonego człowieka posiadającego ciało fizyczne[13].
Jakkolwiek w kulturze Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich teologia jest traktowana z pewną niechęcią[15], wynikającą prawdopodobnie z przywiązania do doktryny ciągłości objawienia[16], spekulacje na temat tego słowa zdołały się przebić do mormońskiego dyskursu. Bruce R. McConkie, członek Kworum Dwunastu Apostołów oraz specjalista w zakresie mormońskiej doktryny, zauważył podobieństwo tego słowa do imienia jednego z głównych staroegipskich bogów, mianowicie Amona[17], jak również do występującej w judaizmie, innych Kościołach chrześcijańskich oraz w islamie uroczystej formuły amen[18]. Dodał jednocześnie, iż nie jest wykluczone, że termin ten, jakkolwiek w formie zniekształconej i zmienionej, mógł zostać przechowany w rozmaitych religiach[8]. Podobieństwo do formuły amen zauważone zostało także przez innych komentatorów, w powiązaniu z wersetem czternastym rozdziału trzeciego Apokalipsy św. Jana[19].
Imienia można się także doszukać w nazwie Adam-ondi-Ahman[1], miejsca w hrabstwie Daviess w stanie Missouri, do którego miał się udać Adam po opuszczeniu ogrodu Eden[20]. Również jako część tego terminu został utrwalony w kulturze świętych w dniach ostatnich, w tym w hymnie pióra W.W. Phelpsa[21][22], opublikowanym w pierwszym mormońskim śpiewniku z 1835[23]. Pokrewny w formie i treści wobec utworu Phelpsa hymn autorstwa Elizabeth Ann Smith Whitney stanowi inny przykład obecności tego imienia we wczesnej mormońskiej kulturze[24].
W mormonizmie objawienie jest pojęciem bardzo pojemnym i wielopoziomowym. Jak wyjaśnił członek Kworum Dwunastu Apostołów i specjalista w zakresie mormońskiej doktryny starszy Bruce R. McConkie, każdy prawy, pobożny i posłuszny człowiek ma prawo do osobistych objawień od Boga. Joseph Fielding McConkie dodał, że otrzymywanie osobistych objawień stanowi duchowe prawo każdego świętego w dniach ostatnich. Argumentował dodatkowo, że zabieganie o takowe objawienia jest obowiązkiem wiernego. Osobiste objawienia należy wyraźnie odróżnić od objawień dla Kościoła, które może otrzymywać wyłącznie urzędujący prezydent. W tym konkretnym przypadku mowa jest o drugim typie objawień[6][7][8][9].
Craig James Ostler, Michael Hubbard MacKay, and Barbara Morgan Gardner (red.):Foundations of the Restoration Fulfillment of the Covenant Purposes.Salt Lake City:Deseret Book, Religious Studies Center Brigham Young University,2016,s.159. ISBN978-1-9443-9407-3.
Index to the Triple Combination:Ahman.[w:] The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints [on-line].churchofjesuschrist.org.[dostęp 2021-07-06].(ang.).
Craig James Ostler, Michael Hubbard MacKay, and Barbara Morgan Gardner (red.):Foundations of the Restoration Fulfillment of the Covenant Purposes.Salt Lake City:Deseret Book, Religious Studies Center Brigham Young University,2016,s.158. ISBN978-1-9443-9407-3.
Craig James Ostler, Michael Hubbard MacKay, and Barbara Morgan Gardner (red.):Foundations of the Restoration Fulfillment of the Covenant Purposes.Salt Lake City:Deseret Book, Religious Studies Center Brigham Young University,2016,s.166. ISBN978-1-9443-9407-3.
Craig James Ostler, Michael Hubbard MacKay, and Barbara Morgan Gardner (red.):Foundations of the Restoration Fulfillment of the Covenant Purposes.Salt Lake City:Deseret Book, Religious Studies Center Brigham Young University,2016,s.182. ISBN978-1-9443-9407-3.
Craig James Ostler, Michael Hubbard MacKay, and Barbara Morgan Gardner (red.):Foundations of the Restoration Fulfillment of the Covenant Purposes.Salt Lake City:Deseret Book, Religious Studies Center Brigham Young University,2016,s.170. ISBN978-1-9443-9407-3.
Church Historian Press:Adam-ondi-Ahman ELIZABETH ANN WHITNEY.[w:] At the Pulpit: 185 Years of Discourses by Latter-day Saint Women [on-line].churchhistorianspress.org.[dostęp 2021-07-07].(ang.).
Order of Nazorean Essenes, [w:] Steven L.S.L.ShieldsSteven L.S.L., Divergent Paths of the Restoration: An Encyclopedia of the Smith–Rigdon Movement[e-book], Salt Lake City: Signature Books, 2021, s. 245, ISBN978-1-56085-401-2.
Order of Nazorean Essenes, [w:] Steven L.S.L.ShieldsSteven L.S.L., Divergent Paths of the Restoration: An Encyclopedia of the Smith–Rigdon Movement[e-book], Salt Lake City: Signature Books, 2021, s. 249, ISBN978-1-56085-401-2.