Angelo Acerbi

Angelo Acerbi (ur. 23 września 1925 w Sesta Godano) – włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor prawa kanonicznego, dyplomata watykański, arcybiskup, pronuncjusz apostolski w Nowej Zelandii w latach 1974–1979, nuncjusz apostolski w Kolumbii w latach 1979–1990, nuncjusz apostolski na Węgrzech w latach 1990–1997 – jednocześnie akredytowany w Mołdawii w latach 1994–1997, nuncjusz apostolski w Holandii w latach 1997–2001, prałat Suwerennego Rycerskiego Zakonu Szpitalników Świętego Jana, z Jerozolimy, z Rodos i z Malty w latach 2001–2015, kardynał diakon od 2024.

Angelo Acerbi

Kardynał diakon
Angelo Acerbi (2010)
In fide et lenitate W wierze i łagodności
Kraj działania	Nowa Zelandia, Kolumbia, Węgry, Mołdawia, Holandia, Watykan
Data i miejsce urodzenia	23 września 1925 Sesta Godano
Prałat Suwerennego Rycerskiego Zakonu Szpitalników Świętego Jana, z Jerozolimy, z Rodos i z Malty
Okres sprawowania	2001–2015
Nuncjusz apostolski w Holandii
Okres sprawowania	1997–2001
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diakonat	12 października 1947
Prezbiterat	27 marca 1948
Nominacja biskupia	22 czerwca 1974
Sakra biskupia	30 czerwca 1974
Kreacja kardynalska	7 grudnia 2024 Franciszek
Kościół tytularny	Santi Angeli Custodi a Città Giardino

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	30 czerwca 1974
Miejscowość	Watykan
Miejsce	bazylika św. Piotra
Konsekrator	Paweł VI
Współkonsekratorzy	Giovanni Benelli Duraisamy Simon Lourdusamy
Konsekrowani biskupi Héctor Jaramillo Duque 20 września 1981 Jorge Iván Castaño Rubio 6 sierpnia 1983 Jorge Leonardo Gómez Serna 9 lipca 1985 Luis Augusto Castro Quiroga 29 listopada 1986 Héctor Luis Gutiérrez Pabón 25 marca 1987 Horacio Olave Velandia 21 lutego 1988 Héctor Julio López Hurtado 27 lutego 1988 Luis Madrid Merlano 3 lipca 1988 Germán Garcia Isaza 3 sierpnia 1988 Belarmino Correa Yepes 8 kwietnia 1989 José Gustavo Angel Ramírez 22 lipca 1989 Gustavo Girón Higuita 22 kwietnia 1990
Współkonsekrowani biskupi Edward Russell Gaines 8 grudnia 1976 Paul Mea 10 lutego 1979 Jorge Ardila Serrano 30 listopada 1980 Carlos Prada Sanmiguel 20 lutego 1988 Flavio Calle Zapata 16 marca 1989 Gáspár Ladocsi 14 maja 1994

Życiorys

27 marca 1948 otrzymał święcenia kapłańskie i został inkardynowany do diecezji La Spezia. W 1954 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej.

22 czerwca 1974 został mianowany przez Pawła VI pronuncjuszem apostolskim w Nowej Zelandii oraz arcybiskupem tytularnym Zella. Sakry biskupiej 30 czerwca 1974 udzielił mu osobiście papież.

Następnie reprezentował Stolicę Świętą w Kolumbii (1979-1990) oraz na Węgrzech (1990-1997), będąc od 1994 jednocześnie akredytowanym w Mołdawii.

8 lutego 1997 został przeniesiony do nuncjatury w Holandii. 27 lutego 2001 przeszedł na emeryturę. W latach 2001–2015 sprawował urząd Prałata Suwerennego Rycerskiego Zakonu Szpitalników Świętego Jana, z Jerozolimy, z Rodos i z Malty (Suwerennego Rycerskiego Zakonu Maltańskiego)^[1]. Od kilku lat mieszka w Watykanie w Domu św. Marty (tym samym, w którym mieszkał papież Franciszek)^[2].

6 października 2024 podczas modlitwy Anioł Pański papież Franciszek ogłosił jego nominację kardynalską^[3]. Na konsystorzu 7 grudnia 2024 został kreowany kardynałem diakonem kościoła Świętych Aniołów Stróżów Città Giardino^[4][5] i z chwilą otrzymania biretu kardynalskiego został najstarszym członkiem Kolegium Kardynałów Świętego Kościoła Rzymskiego^[6] oraz najstarszym mianowanym kardynałem w historii^[7].

Obecnie jest najstarszym żyjącym kardynałem.