Angelo Maria Durini

Angelo Maria Durini (ur. 24 maja 1725 w Mediolanie, zm. 28 kwietnia 1796 w Como) – kardynał, nuncjusz apostolski w I Rzeczypospolitej w latach 1767-1772.

Angelo Maria Durini

Kardynał prezbiter
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	24 maja 1725 Mediolan
Data i miejsce śmierci	28 kwietnia 1796 Como
Miejsce pochówku	?↗
Arcybiskup Ankary
Okres sprawowania	1766-1796
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	28 grudnia 1766
Kreacja kardynalska	20 maja 1776 Pius VI

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	25 lipca 1764
Konsekrator	Klemens XIII
Współkonsekratorzy	Scipione Borghese Ignazio Reali

Życiorys

Po studiach w Rzymie, zakończonych doktoratem w 1757 rozpoczął pracę w nuncjaturze w Paryżu. Od 1759 był inkwizytorem generalnym i delegatem apostolskim na Malcie. Był protegowanym papieża Klemensa XIII, który w 1766 zaraz po przyjęciu przez niego święceń kapłańskich, wyniósł go do godności biskupa tytularnego Ankary. W czasie swojej misji w Rzeczypospolitej poparł konfederatów barskich, występujących przeciwko narzuconemu przez Katarzynę II, z pomocą Stanisława Augusta Poniatowskiego protektoratowi rosyjskiemu. Konfederację poparł, choć sam Watykan nie zdecydował się na jej oficjalne poparcie. Udzielił błogosławieństwa oddziałom Kazimierza Pułaskiego w Częstochowie w 1770 roku, był także uczestnikiem przygotowań do porwania Stanisława Augusta Poniatowskiego^[1]. Prawdopodobnie wówczas przekroczył swoje watykańskie instrukcje i został na żądanie Rosjan odwołany z Warszawy w 1772.

Polskiemu przedstawicielowi Stanisława Augusta w Rzymie markizowi Tommaso Anticiemu w 1772 roku udało się załatwić w Rzymie odwołanie Duriniego z Polski.

Po zakończeniu misji Durini w Polsce, przebywał w latach 1774-1776 w Awinionie, w 1776 został kardynałem i osiadł w Como.