Apokatastaza
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Apokatastaza (od gr. apokatastasis[1] czyli „ponowne włączenie, odnowienie”[2] z Dz 3, 21)[3] – końcowa i ostateczna odnowa całego stworzenia poprzez przywrócenie mu pierwotnej doskonałości i bezgrzeszności lub nawet przewyższenie tego pierwotnego stanu. Potocznie apokatastaza nazywana jest ideą pustego piekła.