![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3a/POL_COA_Pogo%25C5%2584_Litewska_Ksi%25C4%2585%25C5%25BC%25C4%2599ca.svg/langpl-640px-POL_COA_Pogo%25C5%2584_Litewska_Ksi%25C4%2585%25C5%25BC%25C4%2599ca.svg.png&w=640&q=50)
Bohusz Korecki
wojskowy polski, wojewoda wołyński / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bohusz (Bohdan) Korecki herbu Pogoń (Pogonia)[1][2] (ur. 1510, zm. 19 sierpnia 1576 w Łucku) – książę; starosta żytomierski od 1539, winnicki od 1540, bracławski od 1550, łucki od 1560 roku, wojewoda wołyński od 1572[3] dowódca obrony potocznej.
W swych rękach skumulował olbrzymie włości, obejmujące prawie cały północno-wschodni narożnik Wołynia. Jako dowódca obrony potocznej wielokrotnie znosił czambuły tatarskie. Wziął udział w wojnie litewsko-rosyjskiej 1558–1570. Brał udział w bitwie nad Ułą w 1564. W 1567 na czele zagonu zapuścił się pod Wielkie Łuki. Zwyciężył Tatarów pod Ochmatowem.
W 1573 roku potwierdził elekcję Henryka III Walezego na króla Polski[4].
Wzniósł ufortyfikowane zamki w Bracławiu (1550) i Winnicy (1571). Ufundował również prawosławne klasztory w Korcu i Horodyszczu[5] (lub Horodysku[6]).
Był wyznawcą prawosławia[7].
Jego nagrobek znajduje się w Ławrze Pieczerskiej w Kijowie.