Casual dining
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Casual dining – lokal gastronomiczny, który serwuje dania obiadowe w przystępnych cenach[1], w przyjaznej, rodzinnej atmosferze[2].
Ceny w restauracjach typu casual dining są wyższe niż w sieciach fast food, czy też fast casual. Dania zazwyczaj przyrządzane są z lepszej jakości składników, co także wpływa na ich cenę. W porównaniu do sieci fast food pojedyncze porcje są znacznie większe[3]. Klienci restauracji typu casual dining są obsługiwani przez kelnerów[2].
W przeciwieństwie do barów szybko-obsługowych, restauracje casual dining zazwyczaj serwują dania obiadowe, posiadając w menu także wina[3] i różne marki piw. Przykładem sieci tego typu w Wielkiej Brytanii jest Harvester(inne języki)[potrzebny przypis] i TGI Friday’s(inne języki) w Stanach Zjednoczonych[3]. W Polsce jest to Pizza Hut, sieć restauracji Sphinx, Wook[4], Green Way oraz Sioux. Casual dining obejmuje segment rynku między szybko-obsługowymi barami (fast food), a drogimi, ekskluzywnymi restauracjami, w których oprócz wysokich cen obowiązuje nierzadko stosowny dress code[2]. Restauracje casual dining często posiadają bar z oddzielnie zatrudnionymi pracownikami specjalizującymi się w serwowaniu drinków, z większym wyborem napojów alkoholowych[3]. Są one często, lecz niekoniecznie, częściami większych sieci, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych. We Włoszech restauracje tego typu nazywane są trattoria[5] i zwykle prowadzone są w formie niezależnych firm rodzinnych. Do tego rodzaju restauracji starają się dołączyć także sieci KFC i McDonald’s, wprowadzając w swoich placówkach zmiany w aranżacji[potrzebny przypis].