Loading AI tools
chińska linia lotnicza Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
China Southern Airlines (chiń. upr. 中国南方航空公司; chiń. trad. 中國南方航空公司; pinyin Zhōngguó Nánfāng Hángkōng Gōngsī) – chińskie linie lotnicze z siedzibą w Kantonie. Są największą linią lotniczą w Azji. Główne huby stanowią port lotniczy Guangzhou i port lotniczy Pekin. Linie rozpoczęły działalność 1 lipca 1988, od tego czasu dynamiczny rozwój sprawił, że dziś znajdują się w trójce największych chińskich przewoźników lotniczych obok Air China i China Eastern Airlines[1]. W 2010 China Southern Airlines przewiozły 76,5 miliona pasażerów w ruchu krajowym i międzynarodowym ze średnim wypełnieniem 79,2%.[2]
| ||||
Historia | ||||
Data założenia |
1 lipca 1988 | |||
---|---|---|---|---|
Lokalizacja | ||||
Państwo | ||||
Kooperacja | ||||
Program lojalnościowy |
Sky Pearl Club | |||
Sojusz | ||||
Flota | ||||
Liczba samolotów |
488 | |||
Liczba tras |
193 | |||
Przedsiębiorstwo | ||||
Siedziba | ||||
Członkowie zarządu |
Si Xianmin | |||
Udziałowcy |
China Southern Airlines Co., Ltd. | |||
Strona internetowa |
Linie China Southern Airlines powstały w 1988 w wyniku decyzji chińskiego rządu o wydzieleniu z Administracji Lotnictwa Pasażerskiego Chin (CAAC) sześciu linii lotniczych[3]. Mimo tego że linie wciąż były pod kontrolą CAAC, szybko nawiązano współpracę z zachodnimi firmami i w roku 1990 przy współpracy z Hutchison Whampoa oraz Lockheed Corporation otworzono bazę techniczną Guangzhou Aircraft Maintenance Engineering Co. (GAMECO)[4]. W roku 1991 linie przewiozły prawie sześć milionów pasażerów, flota w tym czasie składała się z 38 samolotów a linie obsługiwały 90 połączeń krajowych oraz 17 międzynarodowych[3]. Wybuch konfliktu w Zatoce Perskiej spowodował spadek zapotrzebowania na nowe samoloty na światowych rynkach, pozwoliło to liniom na złożenie zamówienia na 4 Boeingi 777-200 oraz 2 777-200ER w roku 1992[5]. Gwarantowało to dalszy rozwój połączeń długodystansowych. Również w roku 1992 China Southern Airlines razem z Air China oraz China Eastern Airlines uzyskały niezależność finansową, niosło to ze sobą pewne wady ponieważ zwiększyły się koszty operacyjne związane z wydatkami na paliwo oraz opłaty lotniskowe[3].
W 1994 roku w związku ze zniesieniem przez rząd chiński ograniczeń związanych z inwestowaniem zagranicznego kapitału w linie lotnicze, China Southern Airlines rozpoczęły rozmowy z United Airlines na temat współpracy. Nawiązano również współpracę z kilkoma amerykańskimi przewoźnikami dotyczącą szkoleń załóg oraz obsługi technicznej samolotów. Dochody zwiększyły się dwukrotnie jednak nie szło to w parze z zyskami co było uwarunkowane dużymi kosztami związanymi z rozwojem[3].
Pierwszy z zamówionych Boeingów 777-200 został dostarczony 28 grudnia 1995[5], China Southern Airlines były pierwszymi liniami lotniczymi w Azji w których flocie pojawił się Boeing 777[3]. Pierwsze połączenie długodystansowe Guangzhou–Pekin–Amsterdam zostało otworzone w 1996[6]. W następnym roku uruchomiono również pierwsze połączenie przez Pacyfik pomiędzy Guangzhou i Los Angeles obsługiwane przez Boeingi 777, trzy lata później samoloty te zaczęły również obsługiwać połączenia do Sydney i Melbourne[6]. Podpisano również umowy na połączenia codeshare w celu zwiększenia oferowania na połączeniach międzynarodowych.
W lipcu 2000 roku CAAC ogłosiło, że dziesięć linii lotniczych będących pod jej bezpośrednim zarządzaniem, połączy się w trzy większe przedsiębiorstwa, skupiające się wokół Air China, China Eastern Airlines i China Southern Airlines[1]. W sierpniu 2000 China Southern wchłonęły Zhongyuan Airlines, a w ciągu następnego roku nabyły China Northern Airlines oraz China Xinjiang Airlines. Obecnie linie są większościowym udziałowce w Xiamen Airlines (51%), Chongqing Airlines (60%) oraz inwestują w Sichuan Airlines.
Mimo że większość linii lotniczych w chinach jest niezależna, większość zamówień nowych samolotów jest zawierana przez spółkę China Aviation Supplies Imp. & Exp. Group. (CASGC)[7]. W 2003 linie złożyły zamówienie na 4 Airbusy A330-200, których dostawy miały się rozpocząć na początku 2005 roku. Była to część złożonego przez China Aviation Supplies Imp. & Exp. Group w kwietniu zamówienia na 30 Airbusów A330[8]. Pierwszy egzemplarz został dostarczony 28 lutego 2005 roku. Miesiąc wcześniej 28 stycznia, linie złożyły również zamówienie na 5 Airbusów A380-800, które miały zostać dostarczone w 2008 roku tuż przed Letnimi Igrzyskami Olimpijskimi w Pekinie. Tego samego dnia rząd chiński podpisał umowę z Boeingiem na dostawę 60 Boeingów 787 dla 6 chińskich linii w tym m.in. China Southern Airlines[9]. Z powodu opóźnień w dostawach nie udało się dotrzymać harmonogramu dostaw i pierwszy Airbus A380 został dostarczony 12 października 2011[10].
W sierpniu 2005 zostało złożone kolejne zamówienie za pośrednictwem CASGC na 10 Airbusów A330, 8 większych A330-300 oraz 2 A330-200. Dostawy miały być realizowane między 2007 a 2008 rokiem[11]. Kolejne duże zamówienie zostało złożone 7 lipca 2006 i obejmowało dostawę 50 wąskokadłubowych Airbusów A320, w tym 13 A319-100, 20 A320-200 oraz 17 A321-200[12]. W grudniu 2005, China Southern Airlines ogłosiły kolejne zamówienie poprzez CASGC, na 9 Boeingów 737-700 i 11 Boeingów 737-800. W czerwcu 2006, linie potwierdziły kolejne zamówienie na 3 Boeingi 737-700 oraz 7 Boeingów 737-800. Zamówienia miały być realizowane w 2010[13]. Kolejne zamówienie zostało złożone 18 października 2006, dotyczyło 6 Boeingów 777F dla China Southern Cargo, filii zajmującej się przewozem cargo[14].
W 2007 roku linie złożyły zamówienie na 25 Boeingów 737-700 oraz 30 737-800, które mają być dostarczone między majem 2010 a październikiem 2013[15]. W tym samym roku linie zamówiły również następne 10 Airbusów A330-200[16].
W 2010 linie złożyły kolejne zamówienia, 21 stycznia 2010 na 20 Airbusów A320[17], a w listopadzie 2010 na kolejne 30 Airbusów A320 oraz 6 szerokokadłubowych Airbusów A330[18]. W styczniu 2011, China Southern Airlines ogłosiły, że wyleasingują 10 Embraerów 190, które zostały dostarczone w drugiej połowie 2011 roku[19].
China Southern Airlines zostały nagrodzone 4 gwiazdkami w rankingu Skytrax. Jest to obecnie największa 4 gwiazdkowa linia lotnicza[20].
Pierwszy komercyjny rejs Airbusem A380 odbył się 17 października 2011, mimo to do października 2012 samolot operował tylko na trasach krajowych, z powodu braku stosownych zezwoleń do operowania na trasach długodystansowych[21].
Samolot | Liczba | Zamówienia | Miejsca | Uwagi | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
P | C | W | Y | Suma | ||||
Airbus A319-100 | 40 | – | – | 8 | 23 | 84 | 115 | – |
Airbus A320-200 | 120 | – | – | 8 | 24 | 120 | 152 | 5 w Chongqing Airlines |
Airbus A321-200 | 73 | – | – | 12 | – | 143 | 179 | – |
Airbus A330-200 | 16 | – | 4 | 24 | 47 | 142 | 217 | |
– | 24 | 49 | 184 | 257 | ||||
Airbus A330-300 | 14 | – | 4 | – | 48 | 208 | 284 | – |
Airbus A380-800 | 5 | – | 8 | 70 | – | 428 | 506 | – |
Boeing 737–300 | 4 | – | – | – | – | 145 | 145 | zastępowane przez 737-800 |
Boeing 737–700 | 27 | – | – | 8 | 24 | 88 | 120 | 3 w Guizhou Airlines
2 w Zhuhai Airlines |
– | 8 | 24 | 119 | 143 | ||||
Boeing 737–800 | 114 | 7 | – | 8 | 24 | 132 | 164 | 77 z wingletami |
Boeing 757–200 | 13 | – | – | 8 | 23 | 160 | 191 | zastępowane przez A321 |
Boeing 777–200 | 8 | – | – | 18 | 40 | 316 | 374 | – |
Boeing 777-300ER | 4 | – | 4 | 34 | 44 | 227 | 309 | – |
Boeing 787–8 | 10 | – | 4 | 24 | – | 200 | 228 | – |
Comac C919 | – | 20 | bd | – | ||||
Embraer 145 | – | – | – | – | – | 50 | 50 | 6 w przechowaniu |
Embraer 195LR | 20 | – | – | 6 | – | 92 | 98 | – |
Suma | 468 | 27 |
China Southern Cargo jest filią China Southern Airlines, zajmującą się przewozem towarów pomiędzy Chinami a Ameryką Północną, Europą i Australią. Linie operują z portu lotniczego Szanghaj-Pudong do Amsterdamu, Anchorage, Chicago, Frankfurtu, Los Angeles, Vancouver oraz Wiednia. Natomiast z portu lotniczego Guangzhou latają do Amsterdamu oraz Mediolanu. Linie są członkiem sojuszu SkyTeam Cargo do którego przystąpiły w listopadzie 2010[23].
Typ | Liczba |
---|---|
Boeing 777F | 8 |
Suma | 8 |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.