Chorągiew tatarska Lechtezara Szabłowskiego
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Chorągiew tatarska Lechtezara Szabłowskiego – chorągiew tatarska jazdy koronnej drugiej połowy XVII wieku.
Rotmistrzem chorągwi był Lechtezar Szabłowski.
Jej żołnierze brali udział w działaniach zbrojnych wojnie polsko-kozacko-tatarskiej 1666 – 1671. W 1672 roku, przeszli na stronę sułtana tureckiego Mehmeda IV.
Po zdobyciu Baru przez wojska Rzeczypospolitej Obojga Narodów 12 listopada 1674 roku, nastroje wśród żołnierzy chorągwi zmieniły się, a nowo wybrany król Polski Jan III Sobieski, przyjął ich ponownie w szeregi armii koronnej.