Jan III Sobieski

elekcyjny król Polski (1674–1696), wcześniej dowódca wojskowy / Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:

Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Jan III Sobieski?

Podsumuj ten artykuł dla 10-latka

POKAŻ WSZYSTKIE PYTANIA

Jan III Sobieski herbu Janina (ur. 17 sierpnia 1629 w Olesku, zm. 17 czerwca 1696 w Wilanowie) – król Polski od 1674, hetman wielki koronny od 1668, hetman polny koronny od 1666, marszałek wielki koronny od 1665, chorąży wielki koronny od 1656, starosta jaworowski w latach 1644–1664, krasnostawski, kałuski po 1668 roku, stryjski po 1660 roku, gniewski w latach 1667–1696, barski w latach 1669–1672, międzyłęski w latach 1673–1696, osiecki w latach 1673–1696, pucki w latach 1678–1696.

Quick facts: Okres, Koronacja, Poprzednik, Następca, Dynas...
Jan III Sobieski
Z Bożej łaski król Polski, wielki książę litewski, ruski, pruski, mazowiecki, żmudzki, inflancki, smoleński, siewierski i czernihowski, Obrońca Wiary[1]
Ilustracja
Portret Jana III Sobieskiego, 1673–1677
Wizerunek herbu
Faksymile
Król Polski
Okres

od 21 maja 1674
do 17 czerwca 1696

Koronacja

2 lutego 1676

Poprzednik

Michał Korybut Wiśniowiecki

Następca

August II Mocny

Dane biograficzne
Dynastia

Sobiescy

Data i miejsce urodzenia

17 sierpnia 1629
Olesko

Data i miejsce śmierci

17 czerwca 1696
Wilanów

Ojciec

Jakub Sobieski

Matka

Zofia Teofila Daniłowiczówna

Rodzeństwo

Marek, Katarzyna, Anna, inne zmarłe w dzieciństwie

Żona

Maria Kazimiera d’Arquien

Dzieci

Jakub Ludwik
Teresa Teofila
Adelajda Ludwika
Maria Teresa
Teresa Kunegunda
Aleksander Benedykt
Konstanty Władysław
Jan

Odznaczenia
Order Ducha Świętego (Francja)
Close

Jego dwudziestodwuletnie panowanie było okresem stabilizacji Rzeczypospolitej po zawirowaniach powstania Chmielnickiego, wojny polsko-rosyjskiej i potopu szwedzkiego. Uchodził za wybitnego dowódcę wojskowego i cieszył się popularnością wśród poddanych. Zwycięstwa w wojnie z Imperium Osmańskim umocniły jego pozycję polityczną[potrzebny przypis]. Największy triumf odniósł w bitwie pod Wiedniem w 1683 r. Po tym wydarzeniu Turcy nazwali go „Lwem Lechistanu”[uwaga 1], a papież Innocenty XI w 1684 r. uhonorował tytułem Fidei Defensor (obrońcy wiary)[2]. Uważany jest za jednego z najwybitniejszych polskich monarchów i wodzów[3][4].